Maar nu weer wel!
Na het gedoe in Oekraïne met de bouwvakkers die me aanhielden besloot ik richting Ardèche te gaan fietsen. Ik durfde het niet meer aan om verder naar het noorden te fietsen via Wit Rusland, Estland, Letland en Litouwen.
Daarna verliep het allemaal vlot en ik zou dan ook nog mooi de zomermarkten kunnen meepikken om accordeon te spelen.
In Oostenrijk twijfelde ik nog of ik de Alpen via een noordelijke of zuidelijke route zou nemen. Maar ineens, van het ene op het andere moment, kwam in me op om zuidwaarts door Joegoslavië te gaan rijden.
Wel met opties dat het voorlopig alsnog via Rijeka naar Italië kon gaan en zo toch weer op het oude spoor richting Frankrijk.
Maar elke keer als die mogelijkheid er was ging mijn fiets hardnekkig door in die nooit geplande richting.
Nu houd ik wel van die onverwachte wendingen, maar dit keer heeft het lang geduurd eer ik er vrede mee kreeg. Eigenlijk sinds een paar dagen pas. Maar sinds gisteren ben ik weer heel blij en gemotiveerd. Ik ontdekte dat het plaatsje Medjugorje waar Mariaverschijningen zijn heel mooi op mijn route ligt. In het begin van mijn Joegoslavië-avontuur toen ik alleen nog maar Kroatië gedownload had sms'te iemand dat het daar lag....Nee, niet te vinden. Iemand anders sms'te dat het Zagorje was bij Zagreb. Maar dat lag al veel te ver uit mijn route. Eergisteren raadde weer iemand anders me aan om zeker Medjugorje aan te doen en toen zag ik het op de inmiddels aangemaakte kaart van Bosnië dat het voorbij Split ligt en heel erg mooi op de route ligt, die in mijn hoofd zich aan het vormen is.
 |
| Medjugorje |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten