Het einde van een bijzondere reis

De hele reis, van augustus 2018 tot december 2019.

(door Piet)

De vrije vogel is terug op zijn nest...  Na een reis van ongeveer twaalfduizend kilometer door negentien landen, waarvan ongeveer elfduizend kilometer op een zwaarbeladen fiets. Met groot doorzettingsvermogen. Gert trotseerde hitte, kou, muggen, dieven, loslopende honden, een aanrijding, materiaalpech, digitale onwennigheden, vliegangst, hoge cols, levensgevaarlijke smalle en onverlichte autotunnels... Maar hij bleef goede moed houden, groette mensen in hun eigen taal en legde leuke contacten onderweg. Iedere avond vond hij een plekje voor zijn tent en kookte op een houtvuur.

En hij had dagelijks contact met het thuisfront. Onderweg met zijn smartphone op momenten dat er wifi was, en vanaf de kampeerplek per sms.

En zo raakte ik erbij betrokken. Ik vroeg aan Gert om met zijn navigatie-app zijn coördinaten op te zoeken en die aan  mij door te geven. Ik kon daarmee in Google Maps een kaartje bijhouden van zijn omzwervingen. Enkele vrienden (m/v) van Gert bleken daarin ook geïnteresseerd, dat werden er snel meer en zo ontstond het idee om die kaartjes in een reisblog te zetten. Gert ging zijn reisbelevenissen opschrijven, vulde die aan met foto's, en ik maakte er met de laptop een overzichtelijk verhaaltje van. Het aantal lezers nam snel toe. In de statistieken van de blog stond een dagteller en die gaf vaak meer dan honderd dagelijkse lezers aan. Dat werden er wat minder naarmate Gert dichter bij huis kwam, we zitten nu op ongeveer zestig. Toch wel zoveel dat er ook interesse zal zijn voor de nieuwe blog die Gert voortaan helemaal zelf gaat bijhouden. Zie gerthanegraaf.blogspot.com.

De lange reis is ten einde. Een bijzonder avontuur van een bijzondere persoonlijkheid.
Deze reisblog wordt hierbij afgesloten, maar dit verslag zal nog heel lang op internet te vinden zijn als gertreis.blogspot.com.

Het einde van deze blog en een nieuw begin

Dag trouwe lezers. 

Zoals jullie gisteren gelezen hebben heb ik mijn einddoel gehaald door weer op de boot te arriveren. 
Ik ga weer even een ander leven in, een leven met als centraal punt mijn plek op het water.
Voor zolang het duurt natuurlijk, want in het voorjaar of eerder ga ik weer richting Ardèche, zo is de bedoeling. 
Maar deze  Gertreis kun je als afgelopen beschouwen. 
Hoewel op en rondom één vaste plek evenveel te beleven valt, of zelfs nog meer, dan fietsend door Oekraïne of Roemenië. 

Ik wil voorlopig proberen om mijn verhalen te blijven schrijven en dus komt er een vervolgblog. Die is al gestart, het nieuwe adres is gerthanegraaf.blogspot.com.
En die onderhoud ik zelf, dus zonder mijn eindredacteur Piet. Daardoor zullen de stukjes wat minder overzichtelijk worden, en er zal wel eens een taalfoutje in zitten. Het gaat meer op zijn Gerts, maar de mensen die mij kennen zullen dat wel snappen. Het zal er wat minder professioneel uitzien, maar: "aan de taalfouten herken je de levende taal".

Desalniettemin zal ik de bijdrage van Piet erg missen. Bij deze wil ik hem hartelijk bedanken voor een jaar lang dagelijkse dienst. Want elke dag heeft hij zich over de blog gebogen, de taal hier en daar wat bijgeschaafd, een goede duidelijke lay-out gemaakt, de route nagegaan, kaartjes gemaakt, foto's bewerkt, en als er geen foto was een passend plaatje erbij gezocht. Mijn complimenten voor zijn vindingrijkheid! Dat alles zal straks gemist worden. 

Maar ik ga het toch proberen. Ik ben een man van het woord en vind taal een machtig middel om je uit te drukken. Hier dus een gelegenheid om dat verder in mij te ontwikkelen. Ik zou zeggen: tot gauw dan!

De letters voor nieuwe woorden liggen al klaar.

Eindelijk thuis

Terug op de boot bleek alles boven verwachting goed. Ik was bang voor lekkages omdat ik in mei op de dag van vertrek naar vliegveld Eindhoven merkte dat een deel van het dakleer eraf gewaaid was. Het was enkel een plekje bij de deur waar wat water langs was gegaan. Vanmorgen met de regen kon ik het goed zien. 

De houtkachel heb ik weer aan gekregen en het is meteen aangenaam warm.

De rook bij het aanmaken is nu weer verdwenen.

En wat een feest. De kerstboom op de pont heeft de lampjes al aan en hier in mijn boot is het een kaarsje dat het van de zon overneemt om me verlichting te schenken.

... en ook de volle maan heeft het van de zon overgenomen

Mijn boot komt dichterbij

9 uur.
Vandaag gaat de bezoektocht over in een boottocht. Tenminste dat ligt in de lijn van mijn verwachting.

11 uur.
In de Veghelse Hema. De boottocht lijkt te gaan stranden in een thuishaven. In Nuland word ik over een paar uurtjes verwacht.

In de Hema is het gezelliger dan op de markt

18 uur

Ik ben nu bij André in Lith. Mijn boot komt dichterbij, maar vandaag nog niet. Waarschijnlijk morgen overdag,

Bijna goet

Goedemorgen, nog vanuit Breugel.

Niet helemaal juist of juist helemaal niet?
Het kan een groot verschil uitmaken.
Het is natuurlijk ook nog de vraag wanneer iets goed is of fout.
Verbeteren doe ik liever niet, wel de fout een plaatsje geven in een nieuw concept. Iets kan namelijk goed fout zijn, maar toch zin krijgen.
De mouwen van mijn trui bijvoorbeeld. Deze keer zijn die van verschillende lengte, omdat de eerste mouw iets te lang uitkwam. Aan dat probleem heb ik een mouw gepast door de tweede mouw maar gewoon wat korter te maken. Bovendien wordt deze wat wijder dan de eerste, want die is ook te smal.
Al met al wordt zo fout op fout gestapeld en het resultaat zal uitwijzen of het allemaal wel kan zo.
Gelukkig komt het bij mijzelf niet zo nauw.

Verder zit ik vandaag nog gezellig te huize Pijnacker.
Piet doet zijn dagelijkse oefeningen aan het orgel.

Jet is naar de breiclub, maar wel zonder haar breiwerk mee te nemen.
Zij houdt vooral van de gezelligheid en heeft heel wat te bepraten daar.

Tweede dag bij Piet en Jet

Vanmorgen met zijn drieën naar de supermarkt geweest en er koffie gedronken.

Daarna naar de fitnessbaan waar Piet oefeningen doet om zijn spieren op peil te houden.

Vijftig keer dat ding naar beneden trekken.

Zelf kwam ik tot twintig

Bij Piet en Jet in Breugel

Het was twee en een half uur fietsen van Schaijk naar Breugel met weliswaar enkele buien, naar wel de wind grotendeels in de rug.

"O wat zijn we heden blij,
Piet die is jarig, Piet die is jarig.
O wat zijn we heden blij,
Piet die is jarig en dat vieren wij"
Dit lied op de melodie van "Daar was laatst een meisje loos" hebben we net gezongen met Jet aan de piano.
Als cadeautje  heb ik een pan lekkere ratjetoe gemaakt.

De visite is dit jaar in Breugel verspreid. Zowel vrijdag als gisteren waren er mensen en vandaag zijn we met zijn drietjes.

Nog een dag bij Frans

Frans kreeg op zijn verjaardag van zijn zus een boek.
Ik ben geen boekenlezer maar sla willekeurig een bladzijde open en ik lees enkel deze regels: 
"Je ontdekt wat je levenswerk is door te luisteren naar de stem van je hart. Een andere manier bestaat niet. Dit lijkt een eenzaam pad en dat is het in zekere zin ook, omdat niemand anders die weg voor jou kan gaan."

Het spreekt me wel aan, want mijn weg en mijn opdrachten in het leven liggen niet vast, maar zijn wel degelijk ergens in de sterren beschreven. Ik probeer mijn hart te verbinden met die sterren en met het grote hart van de kosmos.

Vandaag blijf ik nog een dag bij Frans. Morgen naar Breugel voor een verjaardag.

Op een half bord past een halve appelflap.

Eerlijk zullen we alles delen!

De ochtend na het feest

Schaijk, de ochtend na het feest.Als enige herinnering zie je in de kamer nog een paar extra stoelen. Gisteren waren ze alle 23 bezet.

KariShna en Frans

De voorlaatste gast is net vertrokken. Frans brengt hem naar de bus. Hij heet KariShna en woont in Amsterdam. Om half vier wordt hij daar verwacht in een fietsenwerkplaats.
KariShna is een uitgeprocedeerde asielzoeker uit India. Spreekt vloeiend Nederlands. Frans kent hem al een aantal jaren. Ooit heeft KariShna een paar maanden hier bij hem in huis gewoond.

Op het moment dat ik dit schrijf komen ze beiden weer terug. Er gaat geen bus op zaterdag naar 's-Hertogenbosch. Nu pakken ze ieder een fiets en rijden naar het treinstation in Ravenstein. Straks komt Frans met twee fietsen terug.

KariShna kan behalve fietsenmaken ook mooi gitaar spelen.

Met de auto naar Schaijk

Op de zolderslaapkamer van Bert en Marjolein begint de regen op het dakraam te tikken.
Mijn fiets staat al bij hem in de auto. Ik hoef straks niet door het slechte weer te fietsen op weg naar Schaijk. Bert kent Frans ook en zo zijn we straks beiden op zijn verjaardag.

Een uur later.
In de huiskamer. Hier hoor je ook het gezellige geluid van enthousiast naar beneden vallende regendruppels.
Marjolein die ik vanmorgen nog net even trof is werken. Bert en ik zijn begonnen aan het ontbijt. Echter toen Bert bijna zijn eerste boterham op had ging de telefoon. Van negen tot tien geeft hij telefonisch consult.. Dat hoort bij zijn werk als homeopaat.
Verder heeft hij vandaag geen cliënten, zodat we straks samen op stap kunnen.

Ondertussen zit ik ook te denken hoe mijn boot te benaderen.
Toen ik in mei even daar was en ik op het punt stond naar Eindhoven te fietsen om daar het vliegtuig terug naar Roemenië te nemen ontdekte ik dat het dakleer van de stuurhut die ik bewoon zo goed als er af gewaaid was.
Geen tijd meer om daar nog iets aan te doen, dat zien we later dan wel weer.
Dat 'later'  is nu dan bijna aangebroken.
Hoe zal ik het nu aantreffen? Toen had het nog niet binnengeregend.
In ieder geval zal ik nu niet - zoals meestal - na lange afwezigheid pas in het donker arriveren.

Aangekomen met Bert in Schaijk.
Het feest kan beginnen. De tent staat al klaar voor wie wil overnachten.

Bij Bert en Marjolein

Aangekomen bij Bert en Marjolein in Zutphen.
Het was vanmorgen 28 km om vanuit Wesepe hierheen te fietsen.
Hier ben ik ook weer warm verwelkomd en ook nog extra door een speciale houtkachel, een zogenaamde tegenstroom kachel.

Vanmiddag zijn Bert en ik naar hun groentetuin geweest, hier een paar kilometer vandaan in de buurt van de IJssel.

Daarna heeft Bert me in een zaakje getrakteerd op warme chocolademelk met apfelstrudel en ijs .

Nog steeds te huize Narda

Woensdagmorgen. Nog steeds te huize Narda.

Gisteren stond boerenkool op het menu.

Op het punt om de fiets op te zadelen bedacht ik dat het een goed idee was om op de uitnodiging van Narda in te gaan en nog een dagje te blijven.

Morgen een verjaardag in Ingen, vrijdag in Schaijk, en ik wil ook graag vriend Bert zien die in Zutphen woont en vandaag de hele dag weg is.
Drie elementen die niet alle te verenigen zijn.
Nu stel ik het tot morgen uit om te beslissen welke van de drie afvalt.

Sinterklaastijd. Daartoe heb ik  op mijn schoolbordje de spreuk geschreven die ik nu laat zien als ik muziek maak op straat. Naast andere teksten.

Op smartphone kun je de foto aantikken voor betere leesbaarheid

Veilig onder de vleugels van Narda

Niet opgestaan uit mijn tent zoals de bedoeling was, maar uit een warm bedje in het huis van Narda.

Daarvoor had ik gisteren wel 120 kilometer afgelegd. Tot half negen moest ik in het donker fietsen. Dat was soms gevaarlijk, want er waren nogal wat kleine weggetjes zonder fietspad.

Ik vind het wel bijzonder dat het me gelukt is zonder al te vermoeid aan te komen, en met weinig eten. 
Net zoals zaterdag kon ik tegen dat het donker werd niet zo gauw een kampeerplek naar mijn zin vinden en geleidelijk is toen het plan ontstaan om maar gewoon door te fietsen. Had ik van tevoren geweten dat ik zo'n afstand zou gaan afleggen, dan had ik er vreselijk tegenop gezien. Nu ging het allemaal vanzelf.

Narda had twee blikken erwtensoep voor me opgewarmd en die waren zeer welkom.

Voorbereiden op de reis naar Brabant

Alleen in het huis van Lars, Mirte, Teun en Mees.
Heb uitgebreid mijn ontbijt genuttigd.

Lars en Mirte zijn naar hun werk, de kinderen naar school en ik kan me rustig voorbereiden op de grote reis naar Brabant, waar ik nu tegenop zie omdat er een tijdslimiet is. De verjaardag van Frans in Schaijk is aanstaande vrijdag en daarvoor is er donderdag ook al iets waar ik verwacht word.

Vanavond zal ik waarschijnlijk nog ergens moeten kamperen en dat trekt me nu niet. Maar eenmaal op de fiets verwacht en hoop ik dat ik me er overheen zal zetten.

In ieder geval fijn dat ik hier in huis zo helemaal op mijn eigen manier de dag mag beginnen met acht sneden brood en een hele pot thee. En ondertussen de administratie bijhouden.

Ik was gisteren vergeten een foto van Lars en Mirte te maken, maar ik vond na enig speurwerk hier in huis deze wat minder recente foto.

Naar buiten kijkend zie ik boven de horizon een stuk van een regenboog. Er viel een uur geleden al een flinke bui. Maar ik verwacht dat het met de buien verder toch wel mee zal vallen vandaag.

Gisteren hadden de kinderen de accordeon ontdekt. Vanmorgen om acht uur kwamen ze me wekken. Ze zouden het heel leuk vinden bij gelegenheid mij op te komen zoeken op het water.

Teun

Mees

Bij Mirte, Lars, Teun en Mees

Aangeland in het huis van Mirte, Lars, Teun en Mees. 
Gisteravond viel ik met de neus in de boter.
De verjaardag van Mirtes man Lars werd gevierd en er kwamen hoe langer hoe meer mensen binnen. Sommigen met de fiets, anderen met de auto.
Twee ervan zijn behalve mij ook blijven slapen.

Ik kreeg, heel luxe, een huisje voor mij alleen om de nacht door te brengen.
Één van de redenen van mijn bezoek is dat de mensen hier al drie jaar een tablet voor mij bewaren, dat ik, eens in het noorden, op zou halen.
Deze tablet is mij geschonken door Gérard, de vader van Mirte. Hij is een vriend van mij en is overleden. Een van zijn wensen was dat ik zijn tablet kreeg.

Eens, achttien jaar geleden toen Gerard bij mij in Frankrijk logeerde is ook Mirte op bezoek geweest en daarnet heb ik nog foto's van die tijd met haar bekeken.

Gerard is de meest rechtse persoon op de foto.

In het donker naar Mirte

Zit aan de mac chicken in de McDonald's van Groningen..
Nog zes kilometer tot Mirte en familie.

Vanaf Veelerveen was het ruim zestig kilometer.  Omdat ik laat vertrokken was en ook nog hele gezellige mensen opgezocht heb in Blijham wilde ik eigenlijk kamperen tegen de tijd dat het donker werd en ik nog dertig kilometer te gaan had.
Ik vond echter zo gauw geen beschuttend bosje in het kale Groninger land en bovendien zag ik op tegen kamperen in de kou en nattigheid.

Toch had ik nog even getwijfeld toen ik een doodlopend pad vond waar het gezellig en knus aanvoelde.
Op een gegeven moment was er wel een hek, dat wagenwijd openstond. Maar bij nadere inspectie zag ik er een verse ketting aanhangen en de hekken waren makkelijk te bewegen. Groot gevaar voor insluiting dus. Het pad oplopend zag ik treinstukken en wagons staan en een niet werkend stoplicht met de tekst om pas over te steken als de lichten gedoofd zijn.

Even later zag ik ineens een hondje. Nog even later een mensenstem.
De man mijn plannen uitgelegd en verteld van mijn reis.
Nee, het was privéterrein en kamperen mocht niet.

Toen ik weer de fiets pakte ging er alarm af.
"U staat in de alarmstraal", zei de man. Lachen geblazen. Zoiets maak je in het buitenland niet mee, zei ik.
De man ging de poort sluiten. Dit was spoorwegmuseum Waterhuizen.
Tot ziens, au revoir, arrivederci. 

Ik ging nu definitief op weg naar een warm huis voor de nacht. Toch preferabel vergeleken met die koude tent.
Mirte heb ik zojuist ingelicht en ik ben welkom over zes kilometer.

Concert in Aschendorf

Terug van Aschendorf met Ans en Paul. Een plaatsje in Duitsland, op 18 km van Veelerveen. 
Het was een bewogen avond buiten op een groot terrein met een optreden van Querbeat, een akoestisch duo. Dit is hier een jaarlijks terugkerend gebeuren.

 

Paul heeft ook twee nummertjes mee mogen blazen op zijn mondharmonica.
Zelf heb ik vandaag ook een optreden verzorgd in de straten van Winschoten. Het was Black Friday  en daardoor was er extra publiek op de been.
En  daardoor was de koffie in de Hema  ook gratis als je er een lekker stuk taart bij nam.

Momo is de naam van een van de twee poezen hier in huis. De katten zijn goed opgevoed want zelfs met een blok kaas onder zijn neus kijkt Mono nog liever naar mij.

Derde dag bij Paul en Ans

Ans is aan het kokkerellen, Paul zit voor de computer en bekijkt de voetbalnieuwtjes. Hij is fan van Vitesse, heeft daar vroeger ooit als keeper in het veld gestaan. Nu gaat het erom of de Russische trainer wel of niet ontslagen wordt.

Gisteravond toen Ajax speelde moesten Ans en Paul aan de bridgetafel plaatsnemen, zoals elke woensdag om de twee weken. Hun hersenen blijven zo goed getraind.

Ook is Paul een dynamische muzikant. Hij bespeelt gitaar en mondharmonica.

Paul op mondharmonica

We hebben samen met mijn accordeon ook al heel wat gespeeld en en ik heb zo heel wat van hem geleerd. Onder andere Sailing van Rod Stuart is hierdoor een persoonlijke hit van mij geworden.

Heb nog steeds appcontact  met de herders in Italië, die ik toen bij de Sint Bernard ontmoette. Ze zijn sinds enkele weken met hun kudde afgedaald naar de voet van de Alpen.

Bij Ans en Paul in Veelerveen

Gisteravond rond half acht kwam ik aan bij Ans en Paul in Veelerveen. 
Het was dat ze om acht uur bezoek verwachtten, want anders was Paul al meteen aan de zijns inziens veel te wilde baard van mij begonnen.
Maar inmiddels is het wel gebeurd.

een

twee

  

drie

Ans is heel graag in de keuken bezig en vandaag heeft  ze een stroopwafel-cheesecake gefabriceerd, waarvan we zojuist bij de koffie al hebben mogen genieten. Ingrediënten zijn witte chocolade, roomkaas, slagroom en stukjes stroopwafel.

Het werd noordwaarts

De schemering valt.
De reis ging naar Groningen en tot nu toe verloopt het voorspoedig.
Nu in een kwalitaria in Ter Apel.
Paul en Ans verwachten me vanavond nog.
Kamperen dus niet meer nodig, want tegen achten denk ik in Veelerveen te arriveren.

Veelerveen, oost-Groningen

Noord- of zuidwaarts?

Ik zit in het donker buiten op een bankje tegenover de bibliotheek van Glanerbrug, op de terugweg van een bezoek in Enschede aan Ivo.

Ivo ken ik al heel lang, bijna al de tijd dat ik in Alphen woon, ruim 35 jaar.
Dit was een gelegenheid om van elkaar te zien hoe we in het leven staan.

Vanavond ben ik nog samen met Hans en dan is het morgen de bedoeling om weer te vertrekken.
Graag zou ik, nu ik al mijn reisspullen nog heb, richting Groningen gaan om daar enkele vrienden te bezoeken, maar ik zit met de datum van 6 december.  Ik had beloofd om dan voor een verjaardag in de buurt van de boot te zijn.
Het is ook niet fijn om me te gaan haasten van en naar Groningen.

Zoals gewoonlijk neem ik de beslissing morgen bij vertrek.
Wederom sta ik dus op een kruispunt der wegen.

Zullen deze kraaien weten waar ze morgen heen vliegen?

Bespiegelingen en een wandeling met Hans

Wat ben ik? 
Hans zegt dat ik een filosoof ben. 
De koffievrouw gisteren in de Hema vond mij een muzikant. 
Vorige week zat ik ergens op een bankje in een bos huzarensalade te eten en iemand vroeg of ik geen warme jas nodig had. Hij had er nog eentje in de auto liggen. Hij zag mij dus als een zwerver. 

Wat je bent is dus een vrij subjectief gegeven en ik denk ook dat dat wisselt in de tijd. 
Ook dat je verschillende rollen kunt spelen in je leven. 
Het is goed om ooit aan beide kanten van de toonbank te staan. De ene keer als winkelbediende of zelfs als zaakeigenaar, een ander keer als klant. 
Op het toneel van het leven kan ik tegelijkertijd toeschouwer als speler zijn.

Vanmorgen heeft Hans me uitgenodigd voor een wandeling in een bos in Duitsland vlak over de grens. Hijzelf wandelt daar elke dag als hij thuis is en doet daar energie op en krijgt er de rust die het bos hem geeft. Elke dag ervaart hij het anders. Vandaag was het vooral de mist in en rond het bos die de sfeer bepaalde. 

Ikzelf wandel niet zoveel, behalve tijdens mijn fietstochten als het mij te steil wordt om fietsend de helling te beklimmen. Maar soms wel als de tent er staat en ik gegeten heb. Dan doet een klein wandelingetje me goed om contact met mijn nieuwe woonomgeving te krijgen.

Muzikant in het winkelcentrum

In de Hema van Enschede, in de pauze van het spelen.
De koud geworden handen kunnen hier weer lekker opwarmen.
De koffiejuffrouw zegt:"Wat een mooie oude koffer hebt u.  Bent u muzikant?"
Vandaag wel dus.

De sinterklaasliedjes gaan er in als koek, waar ik sta in de wandelgangen. 

Je krijgt er wat van, van al die mensen hier!

Een hoop geld!

koffie-bakfiets

Heen en weer naar Harry in Hengelo

Vandaag ben ik vanuit Hans zijn huis naar Hengelo gegaan om daar Harry te ontmoeten, de broer van Narda.
Harry is de man die jaren geleden een dijkhuisje bewoonde in Oyen. Vanaf mijn boot kon ik het zien.
We hebben weer een beetje bij kunnen praten.

Bij Hans blijf ik nog een paar dagen logeren.
De link van gisteren laat zien welke boeken van hem te koop zijn. Op verzoek van Hans geef ik zijn mailadres. Mocht je belangstelling voor een boek hebben dan is het goedkoper via hansvandesande680@gmail.com.

Vanmorgen voor ik wegging hebben we nog even samen muziek gemaakt.

Hier is hij even zelf!

Hoe breng ik mijn trui tot een goed einde?

Bij Hans. 
Zoals ik eerder al schreef is Hans een persoon die politiek geëngageerd is en van mij vindt ie dat ik meer een filosofische en spirituele richting heb. 

Het is inderdaad zo dat er met mij over politiek niet veel te praten valt, maar wat we in ieder geval gemeen hebben is onze liefde voor taal.
Hans heeft de studie Spaanse taal- en letterkunde gedaan. Hij is ook vaak in Spaanstalige landen geweest. 
En hij is schrijver. Naast novelles heeft hij ook boeken geschreven waarin zijn ideeën voor een betere samenleving worden uitgewerkt. Op bol.com vind je de boeken van Hans, zie deze link.

Waaronder dit boek: 'Een wereld in evenwicht'. 

Op de achterzijde is te lezen:"De wereld bestaat nog steeds grotendeels uit twee 'werelden': Noord en Zuid of West en Oost. Onderliggende vraag in dit boek is hoe die werelden bij elkaar te brengen en hoe het toch kan dat die werelden 'bestaan' terwijl we toch op één aardbol wonen. Een belangrijk issue daarbij is het vinden van evenwicht als voorwaarde voor vrede..." 

Het zal allemaal zo zijn, voor mij geldt meer de vraag: hoe breng ik mijn trui tot een goed einde? 
En nu neem ik de sinterklaasliedjes door zodat ik ze straks wat beter voor kan dragen aan de kindertjes. 

Een goede gesprekspartner heeft Hans aan mij dus niet, maar behalve dat we liefde voor taal gemeen hebben vinden we elkaar ook in de muziek. Hans speelt gitaar en zojuist hebben onze instrumenten al mooi samengeklonken. 

Ondertussen heeft Hans het warme eten bereid, net als gisterenavond toen ik hier aankwam. Ook lag mijn bedje gespreid. Een warm welkom dus.

Aangekomen bij Hans in Enschede.

wegwijzer bij Hengelo

sms 17:18

Aangekomen bij Hans. Die heeft geen wifi, dus wil jij de foto van die wegwijzer alvast op de blog zetten?

Morgen ga ik naar de stad om de blog bij te werken. Dat is wel tien kilometer fietsen.

Waarheen, waarvoor, waar naar toe

Goedemorgen. Salie Mareika, of zoiets.
Nog in bed.
"Waarheen gaat de weg die wij moeten gaan"?
Ik lig te mijmeren en denk zoals vaak aan het zijn op deze mooie planeet Aarde.
Al vijfenzestig jaar mocht ik hier rondlopen.
Maar eens zal mijn voertuig, hoe ingenieus ook in elkaar gezet, het begeven. Dan ga ik de weg, die velen al voor gegaan zijn. Weg van deze Aarde.
Waarheen, waarvoor, waar naar toe.

Vandaag weet ik het wel ongeveer, want ik heb afgesproken met vriend Hans in Enschede. Hans is iemand die politieke ideeën aan het uitwerken is en schrijft daar boeken over. 
Ik ben volgens zijn zeggen op de filosofische, spirituele toer.
Het is fijn dat we elkaar straks weer mogen begroeten in zijn huis.

Het betekent ook dat straks de wegen gaan scheiden van Narda en mij. We hebben in ons leven al heel wat stukjes samen gereisd, en daarmee bedoel ik niet alleen de fietskampeertochten die wij gemaakt hebben. Ook nu hebben we weer een stukje levensweg samen bewandeld. We blijven elkaar volgen, zij het op meer afstand in de letterlijke zin van het woord.

sms 17:55
Nog twintig kilometer naar Enschede, waar Hans mijn bedje al klaar heeft staan. Toch maar in het bos kamperen. Ik had honger en ik fiets liever niet in het donker.

Vuur maken met kletsnat hout is gelukt.
Maar het bos voelt onprettig door de zompige ondergrond.
Het kamperen ervaar ik als een beetje raar, zo midden in de vriendenwereld.

Inmiddels is het eten klaar. Lekker buikje vullen.