In het donker naar Mirte

Zit aan de mac chicken in de McDonald's van Groningen..
Nog zes kilometer tot Mirte en familie.

Vanaf Veelerveen was het ruim zestig kilometer.  Omdat ik laat vertrokken was en ook nog hele gezellige mensen opgezocht heb in Blijham wilde ik eigenlijk kamperen tegen de tijd dat het donker werd en ik nog dertig kilometer te gaan had.
Ik vond echter zo gauw geen beschuttend bosje in het kale Groninger land en bovendien zag ik op tegen kamperen in de kou en nattigheid.

Toch had ik nog even getwijfeld toen ik een doodlopend pad vond waar het gezellig en knus aanvoelde.
Op een gegeven moment was er wel een hek, dat wagenwijd openstond. Maar bij nadere inspectie zag ik er een verse ketting aanhangen en de hekken waren makkelijk te bewegen. Groot gevaar voor insluiting dus. Het pad oplopend zag ik treinstukken en wagons staan en een niet werkend stoplicht met de tekst om pas over te steken als de lichten gedoofd zijn.

Even later zag ik ineens een hondje. Nog even later een mensenstem.
De man mijn plannen uitgelegd en verteld van mijn reis.
Nee, het was privéterrein en kamperen mocht niet.

Toen ik weer de fiets pakte ging er alarm af.
"U staat in de alarmstraal", zei de man. Lachen geblazen. Zoiets maak je in het buitenland niet mee, zei ik.
De man ging de poort sluiten. Dit was spoorwegmuseum Waterhuizen.
Tot ziens, au revoir, arrivederci. 

Ik ging nu definitief op weg naar een warm huis voor de nacht. Toch preferabel vergeleken met die koude tent.
Mirte heb ik zojuist ingelicht en ik ben welkom over zes kilometer.

Concert in Aschendorf

Terug van Aschendorf met Ans en Paul. Een plaatsje in Duitsland, op 18 km van Veelerveen. 
Het was een bewogen avond buiten op een groot terrein met een optreden van Querbeat, een akoestisch duo. Dit is hier een jaarlijks terugkerend gebeuren.

 

Paul heeft ook twee nummertjes mee mogen blazen op zijn mondharmonica.
Zelf heb ik vandaag ook een optreden verzorgd in de straten van Winschoten. Het was Black Friday  en daardoor was er extra publiek op de been.
En  daardoor was de koffie in de Hema  ook gratis als je er een lekker stuk taart bij nam.

Momo is de naam van een van de twee poezen hier in huis. De katten zijn goed opgevoed want zelfs met een blok kaas onder zijn neus kijkt Mono nog liever naar mij.

Derde dag bij Paul en Ans

Ans is aan het kokkerellen, Paul zit voor de computer en bekijkt de voetbalnieuwtjes. Hij is fan van Vitesse, heeft daar vroeger ooit als keeper in het veld gestaan. Nu gaat het erom of de Russische trainer wel of niet ontslagen wordt.

Gisteravond toen Ajax speelde moesten Ans en Paul aan de bridgetafel plaatsnemen, zoals elke woensdag om de twee weken. Hun hersenen blijven zo goed getraind.

Ook is Paul een dynamische muzikant. Hij bespeelt gitaar en mondharmonica.

Paul op mondharmonica

We hebben samen met mijn accordeon ook al heel wat gespeeld en en ik heb zo heel wat van hem geleerd. Onder andere Sailing van Rod Stuart is hierdoor een persoonlijke hit van mij geworden.

Heb nog steeds appcontact  met de herders in Italië, die ik toen bij de Sint Bernard ontmoette. Ze zijn sinds enkele weken met hun kudde afgedaald naar de voet van de Alpen.

Bij Ans en Paul in Veelerveen

Gisteravond rond half acht kwam ik aan bij Ans en Paul in Veelerveen. 
Het was dat ze om acht uur bezoek verwachtten, want anders was Paul al meteen aan de zijns inziens veel te wilde baard van mij begonnen.
Maar inmiddels is het wel gebeurd.

een

twee

  

drie

Ans is heel graag in de keuken bezig en vandaag heeft  ze een stroopwafel-cheesecake gefabriceerd, waarvan we zojuist bij de koffie al hebben mogen genieten. Ingrediënten zijn witte chocolade, roomkaas, slagroom en stukjes stroopwafel.

Het werd noordwaarts

De schemering valt.
De reis ging naar Groningen en tot nu toe verloopt het voorspoedig.
Nu in een kwalitaria in Ter Apel.
Paul en Ans verwachten me vanavond nog.
Kamperen dus niet meer nodig, want tegen achten denk ik in Veelerveen te arriveren.

Veelerveen, oost-Groningen

Noord- of zuidwaarts?

Ik zit in het donker buiten op een bankje tegenover de bibliotheek van Glanerbrug, op de terugweg van een bezoek in Enschede aan Ivo.

Ivo ken ik al heel lang, bijna al de tijd dat ik in Alphen woon, ruim 35 jaar.
Dit was een gelegenheid om van elkaar te zien hoe we in het leven staan.

Vanavond ben ik nog samen met Hans en dan is het morgen de bedoeling om weer te vertrekken.
Graag zou ik, nu ik al mijn reisspullen nog heb, richting Groningen gaan om daar enkele vrienden te bezoeken, maar ik zit met de datum van 6 december.  Ik had beloofd om dan voor een verjaardag in de buurt van de boot te zijn.
Het is ook niet fijn om me te gaan haasten van en naar Groningen.

Zoals gewoonlijk neem ik de beslissing morgen bij vertrek.
Wederom sta ik dus op een kruispunt der wegen.

Zullen deze kraaien weten waar ze morgen heen vliegen?

Bespiegelingen en een wandeling met Hans

Wat ben ik? 
Hans zegt dat ik een filosoof ben. 
De koffievrouw gisteren in de Hema vond mij een muzikant. 
Vorige week zat ik ergens op een bankje in een bos huzarensalade te eten en iemand vroeg of ik geen warme jas nodig had. Hij had er nog eentje in de auto liggen. Hij zag mij dus als een zwerver. 

Wat je bent is dus een vrij subjectief gegeven en ik denk ook dat dat wisselt in de tijd. 
Ook dat je verschillende rollen kunt spelen in je leven. 
Het is goed om ooit aan beide kanten van de toonbank te staan. De ene keer als winkelbediende of zelfs als zaakeigenaar, een ander keer als klant. 
Op het toneel van het leven kan ik tegelijkertijd toeschouwer als speler zijn.

Vanmorgen heeft Hans me uitgenodigd voor een wandeling in een bos in Duitsland vlak over de grens. Hijzelf wandelt daar elke dag als hij thuis is en doet daar energie op en krijgt er de rust die het bos hem geeft. Elke dag ervaart hij het anders. Vandaag was het vooral de mist in en rond het bos die de sfeer bepaalde. 

Ikzelf wandel niet zoveel, behalve tijdens mijn fietstochten als het mij te steil wordt om fietsend de helling te beklimmen. Maar soms wel als de tent er staat en ik gegeten heb. Dan doet een klein wandelingetje me goed om contact met mijn nieuwe woonomgeving te krijgen.

Muzikant in het winkelcentrum

In de Hema van Enschede, in de pauze van het spelen.
De koud geworden handen kunnen hier weer lekker opwarmen.
De koffiejuffrouw zegt:"Wat een mooie oude koffer hebt u.  Bent u muzikant?"
Vandaag wel dus.

De sinterklaasliedjes gaan er in als koek, waar ik sta in de wandelgangen. 

Je krijgt er wat van, van al die mensen hier!

Een hoop geld!

koffie-bakfiets

Heen en weer naar Harry in Hengelo

Vandaag ben ik vanuit Hans zijn huis naar Hengelo gegaan om daar Harry te ontmoeten, de broer van Narda.
Harry is de man die jaren geleden een dijkhuisje bewoonde in Oyen. Vanaf mijn boot kon ik het zien.
We hebben weer een beetje bij kunnen praten.

Bij Hans blijf ik nog een paar dagen logeren.
De link van gisteren laat zien welke boeken van hem te koop zijn. Op verzoek van Hans geef ik zijn mailadres. Mocht je belangstelling voor een boek hebben dan is het goedkoper via hansvandesande680@gmail.com.

Vanmorgen voor ik wegging hebben we nog even samen muziek gemaakt.

Hier is hij even zelf!

Hoe breng ik mijn trui tot een goed einde?

Bij Hans. 
Zoals ik eerder al schreef is Hans een persoon die politiek geëngageerd is en van mij vindt ie dat ik meer een filosofische en spirituele richting heb. 

Het is inderdaad zo dat er met mij over politiek niet veel te praten valt, maar wat we in ieder geval gemeen hebben is onze liefde voor taal.
Hans heeft de studie Spaanse taal- en letterkunde gedaan. Hij is ook vaak in Spaanstalige landen geweest. 
En hij is schrijver. Naast novelles heeft hij ook boeken geschreven waarin zijn ideeën voor een betere samenleving worden uitgewerkt. Op bol.com vind je de boeken van Hans, zie deze link.

Waaronder dit boek: 'Een wereld in evenwicht'. 

Op de achterzijde is te lezen:"De wereld bestaat nog steeds grotendeels uit twee 'werelden': Noord en Zuid of West en Oost. Onderliggende vraag in dit boek is hoe die werelden bij elkaar te brengen en hoe het toch kan dat die werelden 'bestaan' terwijl we toch op één aardbol wonen. Een belangrijk issue daarbij is het vinden van evenwicht als voorwaarde voor vrede..." 

Het zal allemaal zo zijn, voor mij geldt meer de vraag: hoe breng ik mijn trui tot een goed einde? 
En nu neem ik de sinterklaasliedjes door zodat ik ze straks wat beter voor kan dragen aan de kindertjes. 

Een goede gesprekspartner heeft Hans aan mij dus niet, maar behalve dat we liefde voor taal gemeen hebben vinden we elkaar ook in de muziek. Hans speelt gitaar en zojuist hebben onze instrumenten al mooi samengeklonken. 

Ondertussen heeft Hans het warme eten bereid, net als gisterenavond toen ik hier aankwam. Ook lag mijn bedje gespreid. Een warm welkom dus.

Aangekomen bij Hans in Enschede.

wegwijzer bij Hengelo

sms 17:18

Aangekomen bij Hans. Die heeft geen wifi, dus wil jij de foto van die wegwijzer alvast op de blog zetten?

Morgen ga ik naar de stad om de blog bij te werken. Dat is wel tien kilometer fietsen.

Waarheen, waarvoor, waar naar toe

Goedemorgen. Salie Mareika, of zoiets.
Nog in bed.
"Waarheen gaat de weg die wij moeten gaan"?
Ik lig te mijmeren en denk zoals vaak aan het zijn op deze mooie planeet Aarde.
Al vijfenzestig jaar mocht ik hier rondlopen.
Maar eens zal mijn voertuig, hoe ingenieus ook in elkaar gezet, het begeven. Dan ga ik de weg, die velen al voor gegaan zijn. Weg van deze Aarde.
Waarheen, waarvoor, waar naar toe.

Vandaag weet ik het wel ongeveer, want ik heb afgesproken met vriend Hans in Enschede. Hans is iemand die politieke ideeën aan het uitwerken is en schrijft daar boeken over. 
Ik ben volgens zijn zeggen op de filosofische, spirituele toer.
Het is fijn dat we elkaar straks weer mogen begroeten in zijn huis.

Het betekent ook dat straks de wegen gaan scheiden van Narda en mij. We hebben in ons leven al heel wat stukjes samen gereisd, en daarmee bedoel ik niet alleen de fietskampeertochten die wij gemaakt hebben. Ook nu hebben we weer een stukje levensweg samen bewandeld. We blijven elkaar volgen, zij het op meer afstand in de letterlijke zin van het woord.

sms 17:55
Nog twintig kilometer naar Enschede, waar Hans mijn bedje al klaar heeft staan. Toch maar in het bos kamperen. Ik had honger en ik fiets liever niet in het donker.

Vuur maken met kletsnat hout is gelukt.
Maar het bos voelt onprettig door de zompige ondergrond.
Het kamperen ervaar ik als een beetje raar, zo midden in de vriendenwereld.

Inmiddels is het eten klaar. Lekker buikje vullen.

Breien waar geen patroon voor is.

Het motto van gisteren: Gaan waar geen weg is. 
Vandaag: Breien waar geen patroon voor is.

Ja, hoe gaat de mouw van de trui nu verder?
Narda zag in de gele vlekken die het begin van hartjes moesten zijn ook druppels. Dat is ook een mogelijkheid.

Net zoals de reis vaak een andere wending kreeg als gedacht, zo is het idee van de trui ook vaak aan verandering onderhevig.

Het verliep niet allemaal even vlekkeloos vandaag in huize Narda.
Mijn kopje koffie stond op de grond en de inhoud kwam op het tapijt.
Gelukkig was zij het die het omstootte.

Dat krijg je als je te gretig met de koffie bent

Als aandenken aan ons samenzijn  hebben we hierdoor beide een herinnering, want ook op het patroon van de in aanbouw zijnde trui is een bruine vlek gekomen.

breipatroon met koffie

Gaan waar geen weg is

Vanmorgen bezocht ik een Soefi-eredienst in Deventer. Met een thema dat mij aanspreekt: Gaan waar geen weg is.

Vliegen als een vogel tussen de mensen door en fladderen als een vlinder. 

Zo dans ik door de wereld heen en ontmoet andere dansers en vlinders en vogels. 

Meestal zijn mijn passen niet bepaald en de bestemming is ongewis, maar gedreven door de innerlijke wind komt de vogel altijd weer terecht waar hij thuis is. 

Deze reis voltrekt zich zonder een van tevoren vastgesteld doel. En heeft geen of weinig vastgestelde paden. Eigenlijk een soort blauwdruk van heel mijn leven. 

Gaan waar je weggaat. 

"Niet wetende waarheen, maar weten met wie", een citaat uit een schrijven van Marry, een vriendin wiens levenswijze mij erg aansprak in mijn twintiger jaren. Later toen we elkaar minder intensief zagen bleef dit mij inspireren, met terugwerkende kracht. 

Vrijheid is voor mij niet het zomaar opvolgen van wat je wens is, maar juist heel gehoorzaam zijn aan wat je diepste ik je influistert. 

Voor mij is dat in verbondenheid met Christus en al zijn engelen. Dus ik ga nooit alleen. 

Vrijheid is wel me losmaken van dat wat moet, maar toch niet hoeft bij nader inzien, en open staan voor wat er mogelijk is. 

Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht.

Vandaag gingen onze fietsen naar Raalte. Narda om te dansen en ik om het volk en mezelf te vermaken bij het inhalen van Sinterklaas.

In de ochtend vond ik het niet gezellig, maar nadat de Sint en de Pieten verschenen voor het officiële gedeelte en er veel meer mensen op de been waren begon het bij mij ook te lopen.
En dat terwijl ik eigenlijk, zo tegen drie uur, naar huis wilde gaan. Het is niet altijd gemakkelijk om de situatie in te schatten en te voorspellen of je de juiste spirit kunt krijgen om de show te maken.
Het was in ieder geval een goede gelegenheid om de sinterklaasliedjes weer eens door te nemen die ik al drie jaar lang niet meer ten gehore gebracht heb omdat ik nooit in Nederland was in deze periode van het jaar.
Maar dankzij het laatste uur heb ik weer een fijne herinnering van contact met de kinderen en de volwassenen.

De intocht in Raalte

Zevende dag bij Narda

Narda ging dansen, deed boodschappen, en ik bleef thuis. Om nog eens te kijken naar foto's aan de muur van onze gezamenlijke fietstochten.

Bij Valkenswaard. Fotograaf: Piet

Dit was van drie jaar geleden. 
We hebben samen onder andere het traject Nederland- Ardèche in beide richtingen afgelegd met omwegen via Duitsland en Zwitserland.

Narda noemt mij haar fietsvriendje.
Ze kan zich heel goed aanpassen aan de primitieve omstandigheden.

Bijzonder vind ik van haar dat ze aan een halve liter water genoeg heeft om zich van top tot teen te wassen.

Wie weet gaan we komende zomer weer eens een 

tocht maken.

PS. Namens Narda moet ik opmerken dat mijn schatting van een halve liter water per wasbeurt te ruim is. Vaak had ze aan een nat washandje al genoeg.

Zesde dag bij Narda

Een kleurrijke herfstdag en kleurrijke sokken.

Op een kleurrijke tafel ligt van alles en nog wat................

Vandaag weer van het binnenleven genoten in Narda's warme huis, 

en vanmiddag samen naar het dorpje Olst gefietst.

Eerst boodschappen gedaan en daarna koffie gedronken.

Het is nog wel zo gezellig tussen ons dat ik morgen nog een dagje blijf, terwijl Narda in de ochtend naar Deventer gaat om iets te doen wat ze graag doet: dansen.

Vijfde dag bij Narda

Zoals iedere morgen begon Narda de dag met een gezond en kleurrijk ontbijt.

Voor mij zorgde ze ook door mijn dagelijkse pot zwarte thee te zetten. En dan veel boterhammen met kaas erbij en ik ben weer helemaal tevreden.

Vandaag Harry ontmoet, na een lange periode dat we elkaar niet meer gesproken hadden. Harry is Narda's broer en heb hem leren kennen toen hij in een dijkhuisje woonde aan de Brabantse kant van de Maas, precies tegenover mijn woonboot.
Ooit met hoogwater, toen de mensen hun huizen moesten verlaten ben ik wel eens met de kano rechtstreeks vanaf mijn boot en over de weilanden heen naar hem toe gevaren.
Nu had Narda hem op de koffie uitgenodigd.
Mogelijk ga ik hem binnenkort nog bezoeken in Markelo of in Hengelo.

Ohm, Shalom, Salaam.

Ohm, Shalom, Salaam.
We zongen het, onze klanken verenigden zich.
Het was een ochtend in Deventer met het koor waarin Narda zingt.
Een gezelschap van rond de twintig personen.
We waren met drie mannen, inclusief mij en dirigent Ronald, die ook de piano bespeelde.

Ohm, Shalom, Salaam.
Moge vrede met je zijn.

Vanaf het begin voelde ik me thuis in het gezelschap.
Een meditatief voortbrengen van klanken.
Ook kon ik me even uitleven in dans.

Het eerste gedeelte van het lied moest je naar jezelf toe beleven. Voor het tweede gedeelte mocht iemand plaatsnemen op een stoel in het midden en mochten de anderen deze persoon toezingen en laten doordringen dat hij of zij gedragen en bemind is.

Verschillende mensen namen na elkaar plaats op die stoel en die werden door ons gewiegd als een kind, zoals de inhoud van het lied zegt.

Toen de bijeenkomst voorbij was gingen Narda en ik naar de bibliotheek om koffie te drinken met drie bevriende zangeressen.

Ik vond het fijn dat ik dit wekelijks gebeuren zo openhartig mee heb mogen maken.

 Aan Zee

Even,
Zonder één beweging
Ligt een meeuw gewichtloos op de wind.

Dus als,
Ik nu eens in zee ging
Zou die mij dan wiegen als een kind.

Heel mijn leven,
Alle dagen
Ben ik al gedragen en bemind.

(Nu gaat iemand op de stoel in het midden zitten en wordt door de anderen toegezongen)

Even,
Zonder één beweging
Ligt een meeuw gewichtloos op de wind.

Dus als,
Jij nu eens in zee ging
Zou die jou dan wiegen als een kind.

Heel je leven,
Alle dagen
Ben je al gedragen en bemind.

Derde dag bij Narda

Vandaag een rustige dag.gehad..
Samen naar voor de boodschappen naar Heeten gefietst, een naburig dorp,
De natuur is op dat traject prachtig.

Voor Narda is dit een vaak voorkomend fietstochtje. Ze doet vaak een gedeelte ervan te voet, met de fiets aan de hand, gewoon om dat mooie bosgedeelte anders te ervaren.

Het Sallandse landschap is een afwisseling van bossen en weidser gebieden, waar paarden, koeien en ander vee de ruimte hebben

Nog niet naar mijn bootje

Goedemorgen vanuit het huis van Narda.

Gisteren vroeg een vriendin waarom ik niet naar mijn bootje ben gefietst.
Of dat te maken heeft met onthechting?
Mijn reactie is dat als ik eenmaal wel thuis ben, ik juist me ga hechten aan dat mooie wereldje daar en dat ik me er dan niet zo makkelijk meer eruit los zal kunnen rukken om verre vrienden te bezoeken.
Nu is de zogenaamde bezoektocht nog een soort voortzetting van mijn reis.
Ik heb alle spullen nog bij me.

Het is wel zo dat ik zoveel mogelijk spontaan blijf reizen en zo weinig mogelijk gepland. 
Dat houdt ook in dat ik over enkele dagen even zo goed naar Groningen kan fietsen als naar Alphen.

Vraagje.
Wat krijg je als je deze vuurpan op de bank zet?

Bankroet!

Bij Narda in Wesepe

Goedemiddag vanuit Wesepe.
Vanaf mijn kampeerplaats was het nog 41 kilometer tot Wesepe, een dorpje tussen Deventer en Raalte
Hier woont Narda, een goede vriendin.

vanmorgen gezien vanaf de IJsselbrug in Deventer

De hele reis en ook daarvoor hadden wij dagelijks contact via de moderne communicatiemiddelen. Veel verrassingen hebben we dus niet voor elkaar, maar de doorgaande uitwisseling zoals die er nu is, is natuurlijk weer heel anders. Waarschijnlijk blijf ik hier een aantal dagen.

Vandaag geen aardappel-met-groentenmenu bereid op een houtvuurtje, maar een door Narda met liefde klaargemaakt soepje

Op weg naar ergens.

Op weg naar ergens sta ik naast mijn fiets ergens vooraan in Nijmegen.
De reis is verder.
Waarheen?
Niet wetend waar de route vandaag uitkomt.
Vast en zeker wel een goed doel.

sms 18:20

Nog een keer kamperen. Midden op de Veluwe.

Het was kiezen: naar huis of verder op bezoektocht. 

Het werd het laatste.

Het eetvuur brandt.

Via Wijchen naar Balgoy

Schaijk is niet ver van Wijchen en daar heb ik vandaag afgesproken met Nicole en haar vriend James.
Hoewel we tijdens de reis elkaar op de hoogte hielden van onze wederzijdse belevingen via sms, email en blog was het ook goed om elkaar weer oog in oog te ontmoeten.
De moeder van Nicole is Riet, de vrouw waar ik goed bevriend mee was en die in januari overleed. Voor de begrafenis had ik de reis niet afgebroken omdat ik voelde dat we toch al genoeg afscheid van elkaar genomen hadden.
Maar Nicole vertelde dat Ad, Riets man, mij toch wel gemist had. Eigenlijk hoorde ik daar wel bij te zijn.
En daar had hij wel gelijk in.

Na de ontmoeting met het stel ben ik naar Ad in Balgoy gefietst en heb het over deze zaken allemaal gehad.
Ad, die aan het opruimen is, had een grote tas vol met klompen voor me om te verven en, waar ik heel blij mee was, hij toverde de door mij voor Riet gebreide trui weer tevoorschijn. Het komt prima uit dat ik die nu zelf weer kan dragen.

Op de markt vanmorgen, waar ik een uurtje speelde, kreeg ik al commentaar waarom ik niet in mijn kleurrijke outfit verscheen.......

Op de grens van twee werelden

Stroomt het water van de Maas.

Maar daar zit ook de vogel die de aarde met de hemel verbindt 

en ons een groet van boven uitbrengt.

Even en zonder reden gaat de klok stilstaan om ons ergens op te wijzen.

In beide werelden gaat het leven door.

Dag Riet.

Groetjes van ons allemaal.

Zesde dag in Schaijk

Vandaag was de koningin van de partij.
Frans was thuis en we hebben samen geschaakt.
Wederom een rustige dag dus.
De wasmachine is op dit moment wel druk aan het werk om onder andere mijn winterjas schoon te krijgen die 15 maanden meeging op de fiets.
De slaapzak was al eerder aan de beurt en hangt op zolder te drogen.

Rustig aan maar

Onder dit motto is de dag van vandaag met Frans verlopen, en eigenlijk is dit mijn streven in de meeste dagen van mijn leven.

Vriend Bert, die in Zutphen woont, moest vandaag in Oss zijn. We hadden afgesproken in een friteria.
Als ik mijn reis zich nog voortzet wil ik ook een paar dagen in Zutphen bij hem en zijn vriendin logeren, maar nu hadden we al een voorafje. We hadden het er onder andere over dat het niet nodig is om elkaar vaak te zien, om contact te hebben. Ook al weet je niet waar de ander mee bezig is, dan kan het toch al genoeg zijn te weten dat hij ergens  is om de energie te voelen.
Zo ervaar ik het vaak met mensen die ik jaren niet meer gezien heb. 
Als we samen zijn is het als vanouds, als van gisteren.

Nieuwe dag in Schaijk

Waaien in de wind als een vogel.

Niet wetend waarheen, maar toch op weg..

Aan het ontbijt in de huiskamer.
Frans neemt een bad zoals hij al jarenlang doet: een heel warme badkuip aan de ene kant en aan de andere kant een grote emmer met ijskoud water. Deze baden wisselt hij dan af en dan krijg je een soort saunaeffect.
En mij heeft hij gevraagd of ik ondertussen accordeon wil spelen, want dat klinkt mooi naar boven als hij in het water zit, net zoals hij het heerlijk vindt als straks de geur van koffie naar boven komt als ik het apparaat aanzet.

Nog steeds in Schaijk

Nog steeds bij Frans dus.
Vanavond ga ik nog een keer mee naar de Vedanta net zoals vrijdag.
Het is een spirituele beweging met een goeroe, wiens foto daar groot aan de wand hangt met bloemen eromheen.

Ik ben op de uitnodiging ingegaan om meer van binnenuit te begrijpen waar Frans onder andere mee bezig is.
Frans gaat ook vaak naar India, omdat dat land en de godsdienst, het hindoeïsme, hem erg aanspreekt, maar is tegelijkertijd ook weer heel dankbaar als hij terug is in Nederland.
Grote kans dat er vanavond weer gedanst kan worden en dan kan ik me op die manier weer lekker uiten.

Vanmiddag even naar de fiets gekeken, en wat ik vermoedde was dat er een spaak gesprongen was. Die kon ik vervangen en daarna weer gauw naar binnen, want breien en Wordfeud spelen doe ik liever.
De eerste mouw is nu zo:

Gistermorgen had ik ook nog een uurtje op het marktje van Schaijk gespeeld, totdat het regende.
Hoewel het alweer jaren geleden was de laatste keer, kenden vele marktmensen me nog en aan de gezichten en de gevallen euro's te zien werd mijn komst gewaardeerd.

Frans en ik zijn ook samen wat aan het oefenen, waar ik van leer, hoewel het niet mijn sterkste kant is. Hij gaf me ook wat sinterklaasliedjes, want binnenkort ga ik die weer spelen overal in Nederland.

En verder weet ik ook nog niet hoe en wanneer verder te gaan op mijn bezoektocht.

Frans vindt het gezellig als ik blijf, dus we zien wel wat morgen mij brengen gaat.