Vanmorgen bezocht ik een Soefi-eredienst in Deventer. Met een thema dat mij aanspreekt: Gaan waar geen weg is.
Vliegen als een vogel tussen de mensen door en fladderen als een vlinder.
Zo dans ik door de wereld heen en ontmoet andere dansers en vlinders en vogels.
Meestal zijn mijn passen niet bepaald en de bestemming is ongewis, maar gedreven door de innerlijke wind komt de vogel altijd weer terecht
waar hij thuis is.
Deze reis voltrekt zich zonder een van tevoren vastgesteld doel. En heeft geen of weinig vastgestelde paden.
Eigenlijk een soort blauwdruk van heel mijn leven.
Gaan waar je weggaat.
"Niet wetende waarheen, maar weten met wie", een citaat uit een schrijven van Marry, een vriendin wiens levenswijze mij erg aansprak in mijn twintiger jaren. Later toen we elkaar minder intensief zagen bleef dit mij inspireren, met terugwerkende kracht.
Vrijheid is voor mij niet het zomaar opvolgen van wat je wens is, maar juist heel gehoorzaam zijn aan wat je diepste ik je influistert.
Voor mij is dat in verbondenheid met Christus en al zijn engelen.
Dus ik ga nooit alleen.
Vrijheid is wel me losmaken van dat wat moet, maar toch niet hoeft bij nader inzien, en open staan voor wat er mogelijk is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten