Hoewel we tijdens de reis elkaar op de hoogte hielden van onze wederzijdse belevingen via sms, email en blog was het ook goed om elkaar weer oog in oog te ontmoeten.
De moeder van Nicole is Riet, de vrouw waar ik goed bevriend mee was en die in januari overleed. Voor de begrafenis had ik de reis niet afgebroken omdat ik voelde dat we toch al genoeg afscheid van elkaar genomen hadden.
Maar Nicole vertelde dat Ad, Riets man, mij toch wel gemist had. Eigenlijk hoorde ik daar wel bij te zijn.
En daar had hij wel gelijk in.
Na de ontmoeting met het stel ben ik naar Ad in Balgoy gefietst en heb het over deze zaken allemaal gehad.
Ad, die aan het opruimen is, had een grote tas vol met klompen voor me om te verven en, waar ik heel blij mee was, hij toverde de door mij voor Riet gebreide trui weer tevoorschijn. Het komt prima uit dat ik die nu zelf weer kan dragen.
Op de markt vanmorgen, waar ik een uurtje speelde, kreeg ik al commentaar waarom ik niet in mijn kleurrijke outfit verscheen.......
 |
Op de grens van twee werelden
Stroomt het water van de Maas.
Maar daar zit ook de vogel die de aarde met de hemel verbindt
en ons een groet van boven uitbrengt.
Even en zonder reden gaat de klok stilstaan om ons ergens op te wijzen.
In beide werelden gaat het leven door.
Dag Riet.
Groetjes van ons allemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten