De reis als pelgrimstocht

De reis is ook een soort pelgrimstocht. 
Samen met God en in constant overleg. De relatie aanscherpen. 
Zonder die binding, zonder mijn geloof is de reis niet mogelijk, zou heel mijn leven magertjes zijn. 
Op reis voel ik die afhankelijkheid sterker. Je hebt hier je huis, op reis moet je telkens maar weer afwachten wat voor plek je vindt om veilig de nacht weer door te brengen. 
Dit als voorbeeld. 
Het gebed neemt een belangrijke plaats in mijn dagbeleving en hierbij passeren mijn vrienden en kennissen en vijanden allemaal de revue.

Het Onze Vader
Dit is het meest door mij gebeden gebed. 
Het is vaak dat ik er één regel uithaal en daar mijn aandacht op concentreer. Afhankelijk van wat er bij dat moment past. 
Bijvoorbeeld:"Uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel"...
Ik repeteer het drie, vier keer, denk erover na en ben dan blij ontroerd want denk: "Zo moet het zijn, zo zal het ooit zijn, zo IS het gewoon." 
Dank U wel, Lieve Heer.

Egotrip?

Goede vrijdag!
Gisteren opperde iemand het woord "egotrip", doelend op de reis die ik aan het maken ben. 
Daar denk ik nu over na. 
In zekere zin is dat ook zo. 
Ik doe het om mezelf te plezieren, omdat ik het boeiend vind om zo de ons gegeven aarde te aanschouwen en te beleven. 
Eigenlijk is mijn leven op reis niet veel anders dan als ik op één plek mezelf voortbeweeg. 
Kijken hoe ikzelf een inbreng kan hebben in de gegevens en proberen me zo goed mogelijk te voelen. 
Inderdaad niet in de eerste plaats erop gericht de mensheid te dienen, maar indirect doe ik dat toch wel. 
Maar ik moet kritisch blijven zijn dat het niet uit de hand loopt.
Mijn taak in de wereld is meer die van een uitzendkracht. 
Niet vastomlijnd, maar van tijd tot tijd komt er een opdracht op mijn pad.

Kopje thee?

Wie wil er een kopje pepermuntthee? Even naar mijn kruidentuin.

Misschien beter dat ik niet te lang blijf hangen.

Goede morgen. 
Hoe weet je nou hoe laat het is zonder op de klok te kijken. Misschien is het wel te vroeg en loop je te hard. Geduld is een schone zaak, wordt gezegd, maar af en toe moet je doorbijten.

Zo nu ook met de terugreis naar Roemenië. Het is jammer om mijn vertrouwde bootje te verlaten, maar toch denk ik dat het voor het geheel beter is dat ik niet te lang blijf hangen. 

Als ik eenmaal weer op de fiets zit zal ik ook weer blij zijn dat de reis verder gaat. Wat tijd betreft moet ik ook het seizoen in de gaten houden. Het is nu nog mooi warm en om straks de Alpen over te steken ligt er geen sneeuw in en op de weg.

Maar vandaag ga ik weer voor de Nederlandse gezelligheid. Er komt bezoek bij mij en ik ga zo meteen koffie drinken bij vrienden in Alphen.

Gezelligheid zit in een klein hoekje, staat op een bordje, in een klein k o e k j e trouwens ook

De kogel is door de kerk

Vandaag is de kogel door de kerk gegaan, want ik heb geboekt voor de terugreis naar Iasi in Roemenië, waar mijn tent en mijn fiets staan. 
Aanstaande woensdag vertrekt het vliegtuig uit Eindhoven.
Meteen een beetje gespannen, want er staat iets vast en daar kan ik niet goed tegen.
Weer afbouwen nu van mijn periode 'boot'.
Maar het is goed. 
Als ik over een week weer in mijn tent lig in het bos ben ik ongetwijfeld blij dat ik mijn reis weer voort kan zetten.
Naar Frankrijk is de bedoeling, maar het is geen afspraak, en daar voel ik me goed bij.

De onzin tussen de zinnen is als het onkruid tussen de kruiden: je kunt het soms beter even laten staan.

Opruiming

Goede morgen. 
Een dag die stralend begint op mijn bootje dat alweer opgeruimder is dan gisteren.
Overal lagen spreukenbordjes, klompen, raamkozijnen verspreid bij een in de weg staande tafel. 
En nu is dat allemaal verworden tot één geheel.

verworden tot één geheel

Hoe onstuimig was de ochtend

Hoe onstuimig was de ochtend!
Kille wind met regenbuien.
Weer om even in bed te blijven liggen, want naar buiten om vuur te maken voor thee, dat zou niet handig zijn.  Mijn gasje heb ik in de tent achtergelaten in Roemenië.
Hoe rustig, vredig, is de avond.
Het vuur was nu makkelijk en er kwam spinazie op tafel.

Vandaag en gisteren heb ik een deel van de zakelijkheden aangepakt waarvoor ik naar Nederland ben gekomen. Aanstaande maandag kan het afgehandeld worden bij de notaris.
Dit voor mij moeilijke gedoe krijgt een einde. En dan daarna weer het gewone leven kunnen leven, dat zou fijn zijn. 
Maar je weet nooit.
Het is niet allemaal gemaakt om makkelijk te zijn.
Als je fietst moet je ook bergen over die je liever zou vermijden......

Lieve hemel

Lieve hemel

Rood, oranje, geel, blauw

Wat hou ik toch van jou

Zachtjes

veranderen jouw kleuren

En dooft uit dit hemels daggebeuren

De schaar erin

Vandaag ging de schaar erin en vooral de tondeuse. Door Jan werd ik  weer voor even gefatsoeneerd.
Enkele foto's van het gebeuren, gemaakt door zijn vrouw José.

Dank je wel Jan, voor je fiets...

Vandaag zag ik een man op een foto die lachte en me vriendelijk aankeek. 
Ik mag zijn fiets hebben die hij niet meer gebruiken kan sinds hij twaalf jaar geleden overleden is.
Hij lachte en was aanwezig, zijn warmte straalde vanaf de foto naar me toe.
Dank je wel Jan, voor je fiets.....

Als de avond valt

Als de avond valt over een dag vol zonneschijn is de lucht nog rood van schaamte, maar dat is zo voorbij. 

Het daglicht is sterker dan de schaduw van de zon. 

Hoe ver reikt de horizon die wij niet kunnen zien met onze ogen, maar enkel met onze ziel.

Stop! Stop! Ik wil niet verder.

Een wolk en een boom, een boot en een windmolen. 

Een kind dat speelt, een hond, die ook speelt, een tuin die lacht.

Wind, koffie, gebak en een beetje zon

Vele mensen mocht ik vandaag onder ogen zien. 

Wind, koffie, gebak en een beetje zon. 

Er waren honden en één ervan pikte een ei uit het nest van de broedende meerkoet. De andere dook en zwom naar hartenlust naar de vallende ballen.

Geluk straalt uit een hemel
Geluk straalt uit een hemel met blauwe pijlers gestut. 

Want hij valt niet, maar blijft hangen boven onze hoofden. 

We gaan er niet onder gebukt, worden er zelfs door verlicht. 

Ver weg van dit alles en toch dichtbij zijn onze sterren, die we mogen vragen wat we kunnen doen en vinden. 

We zijn vaak op zoek naar vragen en willen alles weten, 

maar dat hoeft allemaal niet. 

Beter is het vaak om niks te weten of maar een klein beetje. 

Laten we ademhalen en vooruitkijken. 

Laten we zuchten en onze ogen sluiten.

Alsof het gisteren was

Vandaag ontmoetingen met vrienden. Morgen ook, is de bedoeling. 
Altijd eigenlijk. 
Lang geleden, een jaar, maar dat leek in alle gevallen veel minder lang, ja zelfs alsof het gisteren was de laatste keer. 

En het terug op de boot zijn is ook als na gisteren. De avond is gevallen, de muggen pikken, misschien gaan ze vannacht om me heen zoemen. Nu heb ik geen tent bij de hand om even buiten op te zetten. Maar ach, het zal wel meevallen .

Het is een kleine wereld

Het is een kleine wereld waar we in leven in de eindeloze ruimte om ons heen waar we alleen maar met onze gedachten kunnen komen. 

Die kunnen soms ver reiken en zijn wel eens sneller dan de satellieten, die het aardruim omcirkelen. 

Ze kunnen ook alle kanten op en soms ook komen ze terug.

Als gedachten elkaar kruisen op de wegen van de geest ontstaat er soms een botsing en ook vaak schaft het ons verruiming.
De ideeën die in de lucht hangen worden dan opgepikt en vallen neer in het slijk der aarde, om daar tot rijping te komen. 
Maar ook kunnen ze dichtslibben, en daar moeten we weer voor oppassen. 

Het is niet erg om soms opnieuw te moeten beginnen met formuleren. 
Je leert daar weer van. 

De kleine kajuit met uitzicht op de grote wereld.

Goeden avond. 
Terug op de boot. Weerzien met buren en ook kennismaking met tijdelijke medebewoners. 

hee, een medebewoner...

een meerkoet, zo te zien

Mijn huis op het water zal mijn onderkomen zijn voor de eerste paar weken. 

Op 3 juni is waarschijnlijk de officiële dag van het notarisbezoek. Daarna kan ik weer bekijken hoe ik terug in Roemenië kom. Weer met een vliegtuig, maar misschien ook met de trein of meerijden met iemand die graag een paar weken op vakantie wil in Roemenië. 

Vanavond ga ik lekker slapen in deze kleine kajuit met uitzicht op de grote wereld.

uitzicht op de grote wereld

Mijn nieuwe vriendje Rio

Na vertrek bij Piet ben ik nu verzeild geraakt in Sint-Michielsgestel bij mijn nieuwe vriendje Rio. 

We kenden elkaar alleen nog maar van foto's en filmpjes, maar nu is dus het grote moment van de daadwerkelijke ontmoeting gekomen.

Het klikte tussen ons meteen, zoals je ziet. Vannacht blijf ik hier ook slapen en morgen verder op de bezoektocht.

De reis gaat zo meteen weer verder

Piet: 

Gert heeft bij ons gelogeerd en is nu aan het inpakken voor vertrek. 

Vanmorgen hebben we nog samen opgetreden bij de senioren-koffieochtend in het Breugelse dorpshuis. Gert had daar al eens eerder gespeeld en dat was een succes, deze keer deed ik mee met piano. We speelden bekende wijsjes en er werd volop meegezongen.

Gert:

Ja, de reis gaat zo meteen weer verder.

Dit keer op de fiets die ik mag lenen van Piet zijn vrouw Jet.

Richting boot in ieder geval, maar wel via bezoekjes aan vrienden als het enigszins kan. 

Het was natuurlijk wel handig, die Whatsapp en deze blog om met elkaar in contact te blijven, maar het echte weerzien is toch weer anders. 

Dag dag, tot later!

Met trapondersteuning naar Breugel

Het had weinig gescheeld of Gert was per ongeluk in het vliegtuig naar Rome gestapt, maar alles kwam goed en om vier uur zagen we elkaar op EindhovenAirport. 

Gert, Piet...

Vriendin Wieneke was ook lid van het ontvangstcomité.

... en Wieneke

En als twee verstokte fietsers pakten we dus niet de auto naar Son en Breugel. Aan elektrisch fietsen doen we niet, Gert zorgde voor mijn trapondersteuning.

Fiets met ouderwetse trapondersteuning 

Overal laat ik delen van mijn leven achter

De linker tent is van de fiets

De tent achtergelaten. Daar staan mijn spullen die mijn leven bepaalden vanaf augustus, dus bijna  tien maanden lang. Daar staat onder andere  mijn accordeon, en daar staat mijn fiets. Achtergelaten midden in een bos, waar zomaar iedereen kan komen.

Ik heb er wel voor gezorgd dat de kans klein is dat mensen daar toevallig langs komen gewandeld, door iets wat op een zijpad leek te barricaderen met takken. En zou iemand het geheel zien dan hoeft het ook nog niet meteen een dief te zijn. 

gebarricadeerd pad

Maar een beetje spannend zal het toch wel zijn straks over een paar weken hoe en of ik de boel zal aantreffen. Maar ach, ditzelfde geldt voor de boot, die ik morgen na een jaar weer denk te betreden. 
Hetzelfde geldt ook voor Les Costilles als ik daar in augustus kom aangefietst. Althans, dat is nu het plan. 
Overal laat ik delen van mijn leven achter. Het is niet ideaal, want overal gaan door afwezigheid ook dingen mis. 

In de vertrekhal

Goede morgen.
In de vertrekhal van het vliegveld. Mijn ingecheckte bagage afgegeven en net zelf door de poortjes gegaan. 

Wat een avontuur zeg voor mij, maar voor de meeste lezers waarschijnlijk iets heel gewoons. Vanmorgen was ik zo zenuwachtig over alles dat ik liep te tieren in het bos. Wat ga ik meenemen, wat niet? Dat wist ik gister ook al wel ongeveer, maar nu lag alles weer door elkaar.
Maar uiteindelijk kwam er toch weer orde in de chaos in en rond mij.

Ik denk dat ik het er maar op waag

Ik denk dat ik het er maar op waag om de tent met fiets in dit bos te laten staan. Wel tien meter verderop en iets beter verscholen.
Ben even op het vliegveld wezen kijken. Heb iemand gevraagd hoe het nou moet met zo'n eTicket en nu ben ik wat meer ontspannen. 

Daarna naar Iasi gefietst op een lege fiets, dat voelde ook heel vrij.

En moet je toch eens kijken, dat kon mijn vliegtuig al zijn. En mijn spullen staan ook al klaar. 

Iasi is best een grote plaats, veel verkeer, maar ook een leuk pleintje waar mensen zitten te schaken.

Schaken op het plein

En ook gisteren op zondagmiddag veel wandelende moeders en vaders met kinderen.
Zo schattig dit kindje op de foto. 

In het voorbijgaan een kindje dat verwonderd kijkt en naar me zwaait.

Zo, ga nu weer naar mijn plekje, mijn fietstassen gevuld met spullen voor het ratjetoe dat ik vanavond ga maken.
Dit keer niet met pikante tomatensaus.

Kamperen op 800 meter voor de vertrekhal

traject tot vandaag
zoombare kaart

kamperen in een bos bij het vliegveld

vliegveld niet te missen

Gert heeft vandaag de laatste 49 kilometer gefietst en kampeert nu in een bos bij het vliegveld van Iasi.

sms 18:08

Misschien is dit meteen de goeie plek voor drie weken.
Eerst drie dagen hier kamperen en onbepakt fietsen en rondkijken.

Nu gauw koken. Val bijna van mijn stokkie.

sms 20:25 Hier is het al donker geworden (zonsondergang is daar een uur eerder dan hier).
Mijn Roemeens is helaas niet goed . Kocht pikante tomatensaus. Heb één bord eten weg moeten gooien. Nu nog honger.

Bomen die regenen, bomen die sneeuwen

Hier nog wat foto's van eergisteren, 

toen het onder en tussen de bomen even niet pluis was.

populierensneeuw

slijmbollen in de bomen

er  regenen druppels uit

Linksaf of rechtsaf

Goede middag. 
Een kruispunt der wegen bereikt. In Iasi gearriveerd. Woensdag 14 uur vertrekt mijn vliegtuig. En dan heb ik waarschijnlijk besloten wat er in juni gaat gebeuren. Vlieg ik terug naar de fiets om deze naar huis te brengen of laat ik hem hier en neem de meeste andere spullen zoals mijn accordeon mee naar Nederland?

Ik ben niet zo'n vooruitdenker maar de stand op dit moment is toch erg in het voordeel van straks hier de fiets weer op klimmen. Dan echter in westwaartse richting, naar mijn tweede honk in de Ardêche. 

Van daaruit was ik dus bijna een jaar geleden vertrokken, samen met buurvrouw Marij voor een tochtje naar de Pyreneeën, waar zij een vriendin op ging zoeken en ik dacht leuk een paar weken accordeon te spelen op markten daar. Nu ligt dat plekje er dus weer een hele tijd verlaten bij en ik neem aan dat ondertussen wel het een en ander scheef gegaan is wat ik recht moet zetten. Gras maaien?
Maar als ik augustus haal kan ik ook heerlijk die grote zomermarkten bespelen.

Op het kruispunt der wegen

Links of rechts, omhoog of naar beneden? 

Eindeloos de keuzes op een dag, eindeloos de keuzes in het leven.
Besluiteloosheid mag er ook zijn.

Even niet weten waarheen en wachten op een landkaart. 

Wachten op een stem die roept: KOM MAAR HIERHEEN! 

De rechte weg kan soms krom zijn.

Om linksaf te slaan moet je eerst vaak rechts, kijk maar naar die afslagen op autowegen.

Het eind komt in zicht

traject tot vandaag
zoombare kaart

kampeerplek (Streetview)

Gert fietste vandaag 47 kilometer en hij moet nog 49 kilometer tot het vliegveld van Iasi, waar zijn vliegtuig woensdagmiddag vertrekt. 

sms 11:52 

Het ging vrij goed op de racebaan. Nu in Vaslui, vanaf hier zijn het weer kleinere wegen.
Er is markt hier, al op het eind, toch gekozen voor koffie.

Ik heb een nieuw plan bedacht: in juni terugvliegen naar Iasi en dan fietsen naar Les Costilles (voor wie dat niet kent: Les Costilles is Gerts terrein in de Ardêche, zuid-Frankrijk, waar hij vaak 's zomers verblijft)

sms 15:43

Ik ben maar bijtijds gestopt bij een bosje. Nog 49 kilometer. Hoef er niet veel te vroeg te zijn, en er dreigden buien.

Weer een kruispunt der wegen

traject tot vandaag
zoombare kaart

kamperen aan de  rivier

Gert fietste vandaag 47 kilometer, nog 94 kilometer te gaan in 3 à 4 dagen.

sms 17:35

Ik kampeer nu pal aan de rivier de Albesti. Door het dal loopt de racebaan die vandaag weer erg gevaarlijk was.

Hier regenen sommige bomen en andere sneeuwen.

Foto's later, die leggen het uit.

sms 17:43

Kreeg vandaag van iemand een tip: op de luchthaven is een bagagedepot. Wie weet kan ik voor 50 euro alles kwijt voor twee of drie weken.

mijn reactie:

Dan ben je dus verplicht om weer snel terug te gaan. En Georgio heeft nog niet gereageerd, begrijp ik.

sms 17:56

Nee, maar dat vind ik ook te omslachtig bij nader inzien.

De blog is ook wel iets dat pleit voor doorreizen deze zomer.

Het is weer een kruispunt der wegen.

sms 20:18
Vanaf de rivierdijk zie ik in de verte één grote stoet met auto's waaronder veel vrachtwagens op de tweebaansweg. Eigenlijk onverantwoord om morgen weer daartussen te gaan fietsen. Hier is het veilig.

Terug in het hier en gisteren

Soms is op de vlucht gaan een oplossing voor problemen. 
Liever bleef ik in het hier en nu, maar je hebt gelezen van Piet wat er gaat gebeuren. Heb nog nooit gevlogen, terwijl ik eigenlijk wel een 🐦 ben. Om een vogel te zijn hoef je heus niet te vliegen. Ben niet bang voor het vliegen op zich, maar wel hoe dat geestelijk op me in gaat werken, die plotselinge overgang van het ene leven in het andere, van de ene wereld naar de andere.

En ook: zal de animo er nog zijn om na Nederland hier weer terug te keren en mijn reis voort te zetten? Nu wil ik dat wel, maar dan zal ik in een hele andere stemming zijn en denken: wat moet ik nou in Roemenië terwijl ik in Nederland die mooie markten van Geldermalsen, Wageningen, Uden kan doen en gezellig bij iedereen op bezoek kan gaan...

Daarom is het goed dat ik een enkele reis heb genomen, zodat ik straks alles open kan laten.
De accordeon mee naar Nederland nemen is een goed plan. Dat wilde ik eerst niet, maar ik merkte net weer hoe mooi het is om te spelen en zo de boel te vermaken.

Terug in het hier en nu, of beter.....in het hier en gisteren. Wat een belevenis toch om te fietsen op een weg waar ook paarden met wagens koersen.

Ook veel koeien en paarden die getuierd of gewoon los in de bermen liepen te grazen.

En de dorpen waren vooral lintdorpen langs die weg. 
Er werd driftig getuinierd en bij vele huizen stonden emmers vol met pootgoed zoals tomatenplanten die werden aangeboden.

En ja, continu werd ik aangesproken door de mensen. Dan praat ik maar een beetje heen in de hoop dat ze me weer door laten fietsen.
Het is een aardigheid om te zien hoe aardig de mensen zijn.
Maar deze zin geldt niet alleen voor Roemenië. Eigenlijk vanaf Zuid Italië vond ik dat al.

Nog 120 km ongeveer te fietsen. Ik stap maar weer eens op mijn ijzeren ros.
La revedere!

Money money, money....

Zo, nu zal ik zelf het woord maar weer eens overnemen. 

Net een heel avontuur achter de rug. Kwam op een markt verzeild, terwijl ik eigenlijk op zoek was naar een café met wifi. Dan maar accordeon spelen, dacht ik. Beetje eng allemaal want hoe steels zijn de mensen, behalve dat ze ook heel geefs zijn? Je komt hier van alles tegen. 

Roemeense markt

Onderweg naar een plek om te spelen waar mijn fiets ook kon staan kreeg ik zo al  drie keer een leu in mijn hand geduwd. En toen ik mijn noten uit de kast haalde regende het meteen briefjes, vooral briefjes ja.
Maar dat komt omdat één leu al papieren geld is.

1 leu (20 cent)

Er was wel één Romavrouw die op en neer bleef marcheren. Eerst leek ze het goed met me te menen want ik moest mijn briefjes maar in mijn zak stoppen begreep ik opdat ze niet weg zouden waaien. Maar op het laatst toen ik aan het inpakken was om op een andere plek te gaan staan stond er een brutaal jochie naast me, dat later haar zoontje bleek te zijn.
Money, money money, bleef 'ie herhalen. Ik verstond even geen Engels. Hij trapte ook nog mijn gekregen koek weg. Toen ik bij het inpakken mijn fietssleuteltje uit de portemonnee pakte haalde ik toch maar een leu voor hem eruit.
Maar toen werd duidelijk dat die Romavrouw de moeder was want die begon mee te zingen. Money, money, money.... Ik daarna maken dat ik wegkwam 

Geen andere plek meer om te spelen, maar nu wel wifi. Onderweg naar elders kwam er gelijk weer iemand naar me toe met 5 leu....