traject tot vandaag zoombare kaart |
de kampeerplek van boven |
de kampeerplek met Streetview |
Gert zet er stevig de sokken in op weg naar het vliegveld: 70 kilometer gefietst vandaag. Nog 141 kilometer tot het vliegveld van Iasi, te fietsen in 4 à 5 dagen.
Gert was vandaag kilometers aan het maken en had geen gelegenheid om zelf een stukje te schrijven. Wel hebben we uitgebreid sms-contact gehad over wat praktische zaken.
Zoals: welk plan voor als de zaken in Nederland afgehandeld zijn? Het vliegtuig terug nemen en verder fietsen alsof er niets gebeurd is? Of de reis afsluiten? Gert wil dat nog even open laten.
In beide scenario's wil hij de fiets, tent en bagage in Roemenië achterlaten. Als hij niet terugkomt is dat jammer van de spullen, maar alles is toch zo'n beetje afgeschreven. Behalve de accordeon. Zijn belangrijkste bezit. Die gaat altijd mee op reis en natuurlijk ook mee in het vliegtuig.
Maar waar laat hij de andere spullen?
Een mogelijke oplossing diende zich al aan. Kennen jullie Georgio nog? Zie de blogpost van 9 mei (link): Ontmoeting met Georgio
sms 19:08
Ik kreeg vandaag een app van Georgio. Die woont nu bij Oresti, dat is niet ver van waar ik nu ben. Ik ga hem vragen of de spullen bij hem kunnen. En dan neem ik volgende week de trein naar het vliegveld.
sms 20:21
Ik werd vandaag overladen met giften. Na een supermarktbezoek kwamen eerst één, toen drie, later vijf mensen om me heen staan De één gaf melk, een ander brood, ik kreeg ook zoutjes, en koeken. En maar praten met handen en voeten in het Roemeens. Weer kwam de tietenvraag, ook weer hoe oud ik was.
En daarna onderweg stopte iemand en ik kreeg 10 leu.
Al waren niet alle mensen zo vriendelijk.
Ook nog iemand die me bijna te lijf ging omdat ik bij zijn kerk zat te lunchen.
Onderweg zag ik vaak paard en wagens en ook koeien aangetuierd of los in de berm.
sms 20:21
Ik werd vandaag overladen met giften. Na een supermarktbezoek kwamen eerst één, toen drie, later vijf mensen om me heen staan De één gaf melk, een ander brood, ik kreeg ook zoutjes, en koeken. En maar praten met handen en voeten in het Roemeens. Weer kwam de tietenvraag, ook weer hoe oud ik was.
En daarna onderweg stopte iemand en ik kreeg 10 leu.
Al waren niet alle mensen zo vriendelijk.
Ook nog iemand die me bijna te lijf ging omdat ik bij zijn kerk zat te lunchen.
Onderweg zag ik vaak paard en wagens en ook koeien aangetuierd of los in de berm.
Roemeense ossenkar |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten