Oostenrijk is erg mooi

traject vanaf het vliegveld
zoombare kaart

Gert fietste vandaag 62 kilometer.

Oostenrijk heeft geen Streetview, en er was ook geen wifi onderweg, dus geen foto vandaag.

sms 18:08

Door hoge nood hierheen gedreven, maar het is een mooie plek.

Ik was op 1000 meter hoogte vandaag.

Oostenrijk is erg mooi!

Kranten hingen te koop met een geldbakje erbij: 'Der Kurier'.

Zaterdagse boodschappen

traject
zoombare kaart

de kampeerplek

Gert fietste vandaag 70 kilometer en het vliegveld ligt 1228 kilometer achter hem.

sms 18:55

Had nog door willen fietsen, maar omdat deze plek zo mooi is en een beetje bovenaan, ben ik hier gaan kamperen.

Voor twee dagen boodschappen gedaan, want hier is weinig open op zondag. Zelfs vanmiddag was er al veel dicht.

De sjats erin

Grûsse Gott mit einander

Ja, het fietst vlot deze dagen. De wind nog beetje in de rug en een vlakke route. Maar in de verte zie je op de foto al wat reliëf verschijnen.

De warmte is vandaag, net als gisteren, als aangenaam te beschouwen. Een droge warmte, dus niet benauwd.

Ik heb de sjats erin, zoals sommigen zeggen, maar hoe ze het schrijven weet ik niet. In tegenstelling tot het grootste deel van de reis tot nu toe ben ik nu gericht op doorrijden, omdat ik in de Ardèche wil arriveren in augustus en liefst nog wat eerder, om nog zoveel mogelijk mee te pikken daar van de grote zomermarkten.

Maar ja, er ligt niks helemaal vast.
Als ik hier of in Italië iets leuks tegenkom dan kan deze reis al eerder overgaan in een tournee, dus met accordeonoptredens erbij.

Als een vlinder op de fiets

Als een vlinder op de fiets zo soepel en zo snel 

 De bloemetjes voorbij. 

Op naar de bergen in de verte, waar ik weer even rups mag zijn, 

 Om te klimmen, traag gestaag over de obstakels der natuur. 

 Als een vlinder op de fiets, met wielen als vleugels. 

Een lekke band kan mij ter aarde richten, 
zoals ook een kapotte spaak, een gebroken tandwiel. 

En telkens weer een oplossing vinden, om me weer op te kunnen richten. 

 Als een vlinder op de fiets, niet meer dan een klein wormpje, onderhevig aan stormen en teveel zonnekracht soms. 

Kijkend naar de wolkjes rond de bergen. 

Veilig onder Onze Lieve Heer.
Vol vertrouwen in de grote wereld.

Servus!

traject
zoombare kaart

kampeerplek

sms 15:30

Servus! Het wordt Graz denk ik. Heb de smaak van de restaurants te pakken en zit nu in pizzeria Da Vinci.

sms 19:17

Na lange tijd weer een krant gekocht. En ook na lange tijd straks weer pompoen eten. En ook veel fruit. Gauw aan de slag.

Tatra sprookje, deel 4

Jacob was geboren in de vorige eeuw. In een tijd dat de meeste mensen nog geen douche en geen wasmachine hadden en zich eens in de week in een teil wasten, alle kinderen na elkaar in hetzelfde water. 

Toen de mensen nog geen volle agenda hadden en onverwacht bij elkaar op bezoek gingen, lopend of per fiets. Toen ze nog leefden met de natuur. Niet met snelle vliegmachines op vakantie gingen naar de andere kant van de wereld.

Jacob paste zich wel een beetje aan maar hield het meest van de oude leefstijl. Hij kende de sterren, sprak veel talen en op zijn lange reizen met zijn draadezel maakte hij veel vrienden.
Hij voelde zich thuis in streken waar de tijd had stilgestaan, waar paarden nog wagens trokken, waar de mensen arm maar bijzonder vriendelijk en gastvrij waren.

Pinokkio

Op zijn zoektocht naar hond Pietje was Jacob verzeild geraakt in het kabouterdorp Kampholia. Daar werd veel muziek gemaakt. De pianokabouter heette Pinokkio. Pinokkio gaf ook les, had overal leerlingen. Zittend op de lessenaar van de piano knikte hij ze bemoedigend toe bij iedere pedaalbeweging. En hij kon Jacob wel helpen. Ja, hij had een leerling met een hond die Pietje heette. Die woonde in een sprookjesachtig huis in een kasteeltuin, ver in het westen, over de bergen, dicht bij de grote zee.

Pinokkio maakte de reis daarheen regelmatig, dus kon hij Jacob de weg wijzen.

(naschrift: Het huis in het westen met Pinokkio en Pietje bestaat echt, al vergiste Pinokkio zich en was Pietje niet de hond maar de poes. Overige overeenkomsten met bestaande personen en situaties berusten op zuiver toeval)

Pettenruil

Het konijnenbos was vannacht mijn verblijfplaats, mijn eigen Kampholia. Twee van hen liepen gisteravond al voor me uit om me een plekje voor de tent te wijzen op het pad van de foto die Piet gisteren plaatste.

Misschien heb ik ook wel het hazenpad gekozen want wat is het verschil tussen een konijn en een haas? Ik zou het niet weten. Maar ik heb vanmorgen een paar foto's van mijn gastheren gemaakt.

konijn (goed kijken)

Daarvoor dus een gezellige ontmoeting met Stefan. Hij wist veel van wielrennen en van voetbal. Peter Winnen, de Nederlandse wielrenner, was bevriend met hem en ooit heeft hij een pet van hem gekregen, met zijn zweet erin die zijn moeder niet uit mocht wassen.
Op mijn beurt kreeg ik nu zijn pet en hij kreeg de van het zweet wit uitgeslagen pet van mij.

Selfie met Stefan

In het konijnenbos

traject
zoombare kaart

de kampeerplek

Gert fietste vandaag in de hitte 108 kilometer

sms 19:48

Ene fietser Stefan nodigde me uit om in een restaurant te eten. 

Hij maakt filmpjes op Youtube. Dus morgen heeft hij misschien wel een filmpje over mij. Hij heeft een functie in de supportersvereniging van Spartak Trnava, een club die in 1969 speelde voor de Europacup 1 tegen het Ajax van Johan Cruijff. Hij is ook wielrenner geweest.

sms 19:53

Al gegeten, dus vanavond alleen maar de tent opzetten en slapen in... het konijnenbos. Ze liepen al voor me uit naar dit bosje en lopen nu om me heen. Het lijkt Kampholia wel hier.

Proberen mezelf fietsend te houden

Wie blijft staren naar de plek waar de zon ooit onder is gegaan zal hem nooit meer op zien komen.

Een waarheid als een koe, maar gisteravond had ik er geen problemen mee dat onze grote vriend even weg ging. 

Het was gisteren een heel warme dag, net als vandaag ook weer. 

Proberen mezelf fietsend te houden, want dan komt er voldoende wind. 

Het ging tot nu toe prima vandaag, op een inzinking na het laatste half uur, tot ik dit zaakje vond.

Terwijl Jacob in Kampholia op grote hoogte in het Tatragebergte vertoeft en wacht tot de grootste hitte in het dal voorbij is om verder te trekken, doe ik naarstig mijn best om snel in het berggebied van de Alpen te komen.
Daar ga ik kijken of ik een hoge route kan vinden in Oostenrijk verder naar het westen toe. Vandaag, zoals gisteren en eergisteren is het vlak fietsen en ik profiteer ervan om vele kilometers te maken.

Ik zou het fijn vinden in Oostenrijk eindelijk weer eens gewoon met de mensen te kunnen praten, en kranten te lezen. Vanaf februari was dit niet meer het geval.

Hier, evenals in Polen, beginnen de mensen soms hele verhalen tegen mij en snappen niet dat ik dat niet kan volgen 

Spaak in het wiel

Traject tot vandaag
zoombare kaart

de kampeerplek

Gert fietste vandaag 70 kilometer.

sms  19:06

Erg moe. Ik neem aan dat het van de warmte is. Maar geen muggen hier.

Onderweg ging het pang! de eerste spaak kapot van het wiel uit Alexandroupolis. Het begin van zijn einde, na ruim 2000 kilometer.

Tatra sprookje, deel 3

van de kalender van Stefanie

Van Jacob vandaag nog niks gehoord. Ik neem aan dat hij daar in dat kabouterkamp wel op zijn plek zit en zijn muzikale talenten vrolijk en vrij kan vertonen. Zijn zoektocht naar het hondje Piet zou best wel eens een inspiratiebron kunnen hebben hier in Kampholia, zoals de kabouters hun plek  noemen.

Honden en kabouters hebben namelijk een bepaalde affiniteit met elkaar. 
Dat heeft iets met de neuzen te maken, zintuigen die bij beiden sterk ontwikkeld zijn.
Daardoor is voor hen iets zoeken nooit zo'n probleem.
Gewoon je neus achterna. 
Lopen en gij zult vinden, is hun devies.

Ook stond er met grote letters een spreuk op een grote boom geschreven: 
Zoek geen geluk, want je zoekt je een ongeluk.
We nemen aan dat Jacob in Kampholia voorlopig dus wel gebeiteld zit.

Dobberen dan

Dobre den... dobberen dan  

Dobre den .... Dobberen dan, daar ben ik dan.
Gelukkig nog wel, want dat voortbestaan van mij had ik gister weer even in twijfel getrokken toen ik me plots op een vreselijke weg bevond die afgeladen was met vrachtwagens..
Zoals je ziet op de foto die Piet gisteren geplaatst heeft had ik maar een smal gedeelte van de weg ter beschikking. Lopen was de enige manier om nog een kans te maken het er zonder kleerscheuren of botbreuken vanaf te brengen. Vaak was er dan ook nog een reling zodat ik niet verder het gras van de berm in kon lopen.
Maar uiteindelijk kwam ook aan deze spooktoestand een einde en kon ik weer veilig een plekje voor de tent zoeken, en snel vinden.
Met uitzicht op een mooie vallei maar ook die vervaarlijke autoweg.
Die durfde ik vanmorgen niet op. De digitale kaart gaf  aan dat er geen mogelijkheden waren tot Zilina te komen, maar zelf vond ik toch een weggetje, langs de rivier.
Het werd behalve dobre den nu ook dobberen dan

Doodsangsten uitgestaan

Traject tot vandaag
zoombare kaart

niet echt een fietsroute

Gert heeft vandaag deels fietsend, deels lopend 50 kilometer afgelegd en is al 1007 kilometer op weg vanaf het vliegveld.

sms 17:46

Doodsangsten uitgestaan op de E50. Driebaans, mijn stuk éénbaans en een rand in het midden. Gelopen in de berm en me klein gemaakt voor de vrachtwagens, ruim een uur lang. Gelukkig, ik ben er nog.

Tatra sprookje, deel 2

Eigenlijk was Jacob ergens familie van de kabouters.
Hij kende hun wezen en omdat hij hun taal verstond wist hij ook hoe hij ze kon helpen met hun taken.
Een eenvoudig liedje was vaak al genoeg om een hele kabouterwerkgroep te verblijden en om hen aan te moedigen door te gaan met hun belangrijke werk.

Op een dag verraste hij een zevental Tatrakabouters die bezig waren een boom te stutten die om dreigde te vallen.
Jacob bespeelde zijn fluit en zong voor de kabouters een ode aan Moeder Aarde.

 "Oh Aarde, wat zijt gij groot, en wij zijn oh zo klein.

Bijzonder is het hier op jou te mogen zijn.

Gij zijt onze moeder en biedt ons veiligheid.

Jij bent er voor ons altijd." 

Met een kopje koffie in het hete zand

Terwijl Jacob zijn weg vervolgt hoog de bergen in gaat mijn fiets vooral langs de bergen heen, westwaarts, een dalende rivier volgend. Het is toenemend warm, ook omdat het steeds lager wordt.

Geen muggen meer gehad gisteravond en eergisteren ook niet. Ik word weer mezelf, voel me niet meer opgejaagd.

Kampeerplek vanmorgen

Nu zit ik met een kopje koffie in het hete zand met water aan mijn zij.
Hoe ver kan ik gaan om suiker te vinden en over melk nog maar niet te spreken.
Om af te koelen is het beter niet te laat van huis te gaan.
De zee is hier ver vandaan, wel is er een rivier. Maar die stroomt niet in de goede richting.
De heuvelen voor me nodigen uit om er even in te klimmen.

Vechten om lijfsbehoud

traject tot vandaag
zoombare kaart

kampeerplek (Streetview)

Gert fietste vandaag 63 kilometer Slowakije in.

sms 18:55

Zomaar een plekje vlakbij de weg, maar met uitzicht op bergen en een dorp.

Vanmiddag was het op de fiets vechten om lijfsbehoud. Een smalle weg met dikke vrachtwagens.

Soepele grensovergang

Dobre den.
Zo ongeveer is de groet in Slowakije. In al mijn laatste landen kom je met dobberen een heel end.

De grensovergang vanaf Polen verliep heel wat soepeler dan de vorige vanuit Oekraïne. Het begon nu niet met een autoweg waar ik per auto afgevoerd moest worden en een vierdubbele douanecontrole. Nee, het was een heel idyllisch fietspad dat me ongemerkt van het ene in het andere land bracht.

In het eerste Slowaakse plaatsje waar ik nu ben sloeg ik meteen een flater. Liep een bank binnen om euro's te wisselen in Slowaaks geld. De bankbediende draaide mijn briefje van 50 euro om en om en snapte het niet. En ik snapte niet dat ze dat niet snapte. Uiteindelijk viel het kwartje: Het is hier ook euro!!!

Tatra sprookje, deel 1

Het was een grijze dag in het midden van de zomer. 
De wolken in de bergen  wandelden naar het westen en kwamen beneden in de vlakte af en toe een buitje brengen. Ze waren niet zo zwaar als ze er uitzagen en hadden bovendien iets te vertellen. 

Jacob was een man met grote flaporen en woonde in een huisje halverwege de zuidhelling, nog net in Polen. Hij had oren naar wat de wolken vertelden en dat was elke dag weer iets anders. Vandaag vertelden ze hem op weg te gaan naar Slowakije omdat daar een zekere Piet woonde, een wit hondje met een tedere blik en een goedmoedige blaf, dol op ontmoetingen met wie dan ook. 

Eigenlijk had Jacob daar geen zin in. Hij had hier zijn tuintje, zijn vrienden, zijn schildersspullen en nog veel meer wat hem nuttig bezighield. Maar hij wist ook dat wat in de lucht zit altijd veel wijzer is dan hijzelf  en de ervaring leerde hem dat hij kon vertrouwen op die wind van boven ofwel de stem van de wolken. 

Welgemoed maar ook weemoedig zei hij de volgende dag adieu tegen zijn spullen, zijn vrienden, zijn huisje en beklom de weg die hem ingegeven werd door de wolken, wetende dat hij ergens aan de andere kant van Tatra een hondje zou ontmoeten dat luistert naar de naam Piet.
En zo besteeg hij de volgende dag en de dagen erna de bergen, die hem overweldigen door hun schoonheid die hand in hand ging met de moeilijkheidsgraad van de klim.

De verkoelende wolken die hem deze weg deden betreden waren vaak opgelost door de hete zon. Het was immers zomer, hartje zomer zelfs en in midden Europa kan de zon dan onbarmhartig zijn. Maar Jacob was een sterke man en wist van doorzetten om zijn doel te bereiken. Een doel dat hij zelf niet eens kende, maar dat gewoon ergens in de lucht zat. 

Hij genoot  van de geheime siddering der bomen, van de verrassende vogels, van de paddenstoelen en had contact met de kabouters die in de bossen van Tatra woonden, want hij verstond hun taal. Hij zong liedjes voor hen en dat maakte hen blij. Ja, zijn reis was een sprookje. 

Hoe de ontmoeting met Pietje en de daaruit voortvloeiende ontwikkelingen waren dat hoor je een volgend keer weer.

Bijna in Slowakije

Traject tot vandaag
zoombare kaart

kamperen in een bos bij de rivier

Gert fietste vandaag 71 kilometer en totaal 894 kilometer vanaf het vliegveld.

mail van de aardige fietsenmaker, 12:13

Hi, it was pleasure to meet you on your long way :)
I hope your bike will work correct rest of the trip.

sms 17:12

Minder muggen, gisteren ook al geen last. Dat voelt vrijer en ik hoef de bossen niet te ontvluchten. Een vrijliggend fietspad langs mijn kampeerplekje. Ik ben bijna in Slowakije.

sms 20:18 

Toch muggen toen de wind wegviel, dus vroegtijdig de tent in.

Omroep Gelderland wil mij in het programma hebben in augustus. Maar dan ben ik er niet.

Verder het Tatra gebergte in

Dobry dzien...
Ja, de fiets fietst weer en ik kreeg net een mail met foto van die fietsenmaker waar ik met hem op sta. Het lukt me helaas niet om die foto in mijn blog te krijgen.
Wel een plaatje van vanmorgen waar vissers midden in de rivier staan te vissen

Ben wat onzeker in de grote wereld.
Zal de fiets het houden?
En het zelfvertrouwen wankelt af en toe.
Maar alles gaat goed, de gerepareerde voorband is nog hard.

De wereld om me heen is behalve kil en nat ook ontzettend mooi. Wolken spelen met de bergen, terwijl de rivier zich een weg slingert door het voorfront van het Tatra gebergte.

De weg gaat hoog en laag en ik volg deze leidraad. Ik ga mee de hoogte in. Daarnet was ergens het 712 meter. Ik daal mee naar beneden en dat gaat beter dan de voorgaande dagen, want gisteren is ook een remblokje vervangen.

Verder nu. Verder de Tatra in. De schoonheid ervan en de kracht zal mij energie geven, meer dan wat me het klimmen zal kosten. 

Dag dag

Ik kan weer fietsen

traject tot vandaag
zoombare kaart

Gerts  reed met zijn gerepareerde fiets vandaag 24 kilometer.

sms 14:03

Ik kan weer fietsen. Iemand is uren bezig geweest om een voorblad te demonteren van een andere fiets en op de mijne te zetten. Een schat van een jongen. Hij was onder de indruk van mijn reis en heeft het adres van de blog.

Na de schat van een fietsenmaker nu bij een kreng van een pizzavrouw. Geen pizza, dan maar koffie. Na de flinke bui nu eindelijk droog?

sms 18:32

Na de opluchting toch weer een domper: een lekke voorband en te veel huizen voor wild kamperen. Toch maar ergens gaan staan, naast een leeg huis.

Door die fietsenpech heb ik wel meer contact met de mensen. Ze spreken meer Engels dan ik dacht.

Het Tatragebergte doemt steeds meer op, ziet er mooi uit. Morgen foto's.

Gestrand in Ratusz

Traject tot vandaag

Gert fietste vandaag 54 km en strandde in de stad Ratusz 

sms 18:24

Probleem: voorblad afgebroken midden in de stad. Twee adressen van fietsenmakers gekregen. Nu zoeken en dan ergens kamperen? Onweer dreigt.

sms 19:08

De eerste fietsenmaker is morgen dicht. Goed dat ik keek. Nu een half uur wachten op een man die mij de andere gaat wijzen. Hij moet eerst zijn hond naar huis brengen. Hij spreekt Engels, dus dat scheelt.

app 21:03

In het restaurant van de camping aan het eten. Zomaar wat besteld wan ik ken geen Pools en ben niet culinair. Blijken twee soepen te zijn.

Die man met de hond maakte het me onbedoeld ook moeilijker. Hij heeft een fietsenmaker op het oog in de buurt van de camping, maar ik wil er eerst eentje gaan bekijken die het toeristenbureau me gaf.

Fietsen in een vrije wereld

Adem in, adem uit. 
Een nieuwe dag in, nog even achterom kijkend naar waar ik vannacht was, in redelijke vrede. Goed en genoeg geslapen en genoeg gegeten.

Alweer drie uurtjes gefietst en steeds meer in de bergen rakende van Tatra. Net was ik alweer op een punt van 525 m. Verkeer dat rustig rijdt en rekening houdt met fietsers, zoals ik dat in Frankrijk gewend ben.
Na veel vlakke dagen is het klimmen weer even wennen, maar de energie die je daaraan geeft krijg je later vaak terug als innerlijke vrede.

Een plaatje nog van onderweg geschoten:

Magnificat

Geleidelijk wen ik er weer aan dat ik gewoon mezelf mag zijn zonder bang te zijn om opgepakt te worden. Een trauma verwerken duurt toch wel een paar dagen meestal. Wel besef ik weer hoe blij ik mag zijn in een vrije wereld te leven waar ik mag zingen en fluiten naar hartenlust.

Tatra gebergte

De bergen om me heen fluisteren me vanuit de hoogte toe. 

Heel in de verte hoor ik hun lied. 

Tatra tatra, mata tatra.

Zachtjes zing ik terug: 
kumbaja, my lord, kumbaja

Alles uitmoorden in de tent

traject tot vandaag
zoombare kaart

de kampeerplek

Gert fietste vandaag 41 kilometer.

sms 19:17

Grapje van Google Maps: stond voor een rivier waar ik doorheen moest. Zwemmen? 

Vanavond weer warm eten. Wegens onweer snel een plek gezocht. Straks vroeg naar bed.

sms 19:56

Heb het uitgehouden tussen de muggen en ik mag nu met volle buik de tent in.

Dan alles uitmoorden.

Het is afzien, de laatste tijd

Dobry dzien.
Sacramentsdag, een belangrijke feestdag in het katholieke Polen. Alle winkels dicht, alle kerken open.

Kerk afgeladen vol, kerkgangers staan buiten

Was lang doorgefietst gisteren. Misschien heb ik nu wel haast om op tijd in Frankrijk te zijn. Begin augustus zou mooi zijn, dan maak ik daar nog een maandje hoogseizoen mee en er is belangstelling vanuit Nederland voor bezoek.

Het doorrijden had ook te maken met de warmte die later op de dag wat minder wordt en om niet te lang bloot te staan aan het eventuele muggengeweld.
Uiteindelijk dacht ik net als de twee vorige avonden een redelijke plek gevonden te hebben, beetje in de wind. Deze was even later echter gaan liggen en het werd alsnog een gekkenhuis. Zo erg dat ik niet de moed had om nog te koken. Vlug de tent in en daar wat brood voor de verandering.

De reis begint zo wel slopend te worden. Bijna nooit meer rust om ergens rustig te gaan zitten. En maar fietsen fietsen fietsen......Het is afzien de laatste tijd.

Een plek in de wind

traject tot vandaag
zoombare kaart

kampeerplek van boven

kampeerplek vanaf de weg

Gert fietste vandaag 84 kilometer, vanaf het vliegveld 785 kilometer.

sms 7:49

Het is goed gegaan vannacht, weer een houdbare plek qua muggen. Onder notenbomen, die zijn anti-mug. Hierna een hoge bergroute kiezen? Zou het daar minder zijn?

sms 20:14

Flink doorgefietst vandaag De tent staat nu op een plek in de wind. 

Hoorde dat op het Nederlandse journaal sprake was van een muggenplaag in Roemenië. Hopelijk wordt het hier ook weer normaal.

Oekraïne zal ik nooit meer betreden...

Daar zat ik dan ineens, in de auto van een wildvreemde, mijn fiets achterin, mijn paspoort in zijn handen. Hij overhandigde hem met de zijne aan de Oekraïense douane. Nu ben ik mijn paspoort toch nog kwijt, dacht ik meteen. Ze schenen elkaar goed te kennen, de douane en hij. Doorgestoken kaart om aan passen te komen? Overgeleverd voelde ik me. Geen zeggenschap over de fiets. Daar zaten mijn gsm en mijn smartphone in. Ik kon dus niemand bellen. 

Gelukkig had ik de portemonnee in de broekzak met mijn beide bankpassen en nog wat geld. Na controle kreeg mijn chauffeur beide paspoorten weer terug en na lang aandringen mocht ik de mijne toch weer zelf in handen houden. Dit gaf weer iets vertrouwen in een goede afloop. Maar er kwam nog een Poolse douane en daar kreeg je hetzelfde natuurlijk. Verschrikkelijk lang was het wachten tot we eindelijk aan de beurt waren. Met de man was niks uit te wisselen, want hij sprak alleen Oekraïens en Pools.

De Poolse douane was dubbel. De eerste controleerde de passen, waarna ik de mijne toch weer in eigen handen kreeg, keek lachend over mijn fiets en had een grapje dat ik beter met de bus kon gaan. Het duurde heel lang voor we bij de tweede controle waren. Daar zag je douaniers de auto's vóór ons zorgvuldig en vrij onbeschoft uitpluizen, drie man en een ruwe vrouw. Bij ons viel het mee. De douanier wilde alleen weten wat in de voorbagage zat: slaapzak, en in de rechter achtertas: etensspullen. Ik wilde de fiets eruit halen zodat ik weer vrij was, maar nee, mocht nog niet. Toen we de passen terugkregen greep ik ze zo snel mogelijk en trok mijn chauffeur de zijne daar weer uit.

Daarna was ik verder overgeleverd aan deze man die met mij en mijn hele hebben en houden Polen in reed.
Hij bleek van goede intenties, want zette me na een stuk autoweg af op de weg waar ik mocht fietsen.
Een zucht van verlichting.

Ik denk dat ik in deze situatie niet anders kon doen dan dat ik deed. De douane in Oekraïne dwong me in de auto. Hij dwong me ook mijn paspoort aan de chauffeur te overhandigen. Ik praat geen woord over de Oekraïense grens en heb bovendien niet de push om op te treden, zou ik me wel uit kunnen drukken.
Gelukkig bleken de intenties van beide partijen goed. Voor hetzelfde geld was deze blog nu doodgelopen en zat ik ergens in de gevangenis zonder paspoort of gsm.
Oekraïne zal ik nooit meer betreden...

Gedoe bij de Poolse grens

Traject tot vandaag
zoombare kaart

kampeerplek van boven

kampeerplek vanaf de weg

Gert fietste vandaag 92 kilometer, waarvan 60 Polen in.

sms 13:35

In Polen weer een heel eng avontuur. Ik moest bij een onbekende in de auto stappen met fiets en al. De chauffeur pakte mijn paspoort en liet die samen met de zijne controleren.

sms 13:41

Het bleek goed bedoeld. Polen begon met autoweg,  dus nam hij me mee in de auto en zette me over de grens op een B-weg af. Dat begreep ik eerst niet, dacht dat hij heulde met douaniers die hij kende. Pfff....

sms 13:49

In het begin kon ik hem niet peilen, maar gaandeweg kreeg ik meer vertrouwen.

De douaneprocedure duurde zeker een uur. Wel vier pascontroles. Alle auto's werden grondig gescreend.

sms 18:55

Weer hoop ik dat dit een doenlijke plek is. Gisteren ging het goed. Alleen kreeg ik hoge nood 's nachts, snel eruit en daarna zat de tent vol muggen. Die heb ik uit kunnen bannen.

sms 20:48

Prachtige muziek op Hongaarse radio. Er liep een mier in de radio achter het schermpje. Ik slaap nu alleen in de binnentent. Het muggenuurtje is weer voorbij.