Vertrekken is een beetje sterven. Zo luidt de bekende Franse spreuk.
En zo ervaar ik het vertrekken ook altijd.
Het geeft me altijd weemoed, het verlaten van mijn leefwereld.
Maar de ervaring leert dat, eenmaal vertrokken, ik daar helemaal geen last meer van heb en vrolijk in mijn nieuwe leven bezig ben.
Dat bemoedigt me ook voor als ik te zijner tijd van de aarde af moet stappen.
Het verdriet om dood te moeten gaan zal, eenmaal overleden, ook weer helemaal weg zijn als ik in andere sferen ben gekomen.
Ik ervaar het al bij sommige overgegane mensen zoals mijn broer John. Blijdschap overheerst.
Daarom heb ik, als tegenhanger van "Partir c'est mourir un peu", deze variant op een bordje geschilderd.
 |
Al mijn reisvertrekken zijn zo oefeningen voor later.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten