Het was een grijze dag in het midden van de zomer.
De wolken in de bergen wandelden naar het westen en kwamen beneden in de vlakte af en toe een buitje brengen. Ze waren niet zo zwaar als ze er uitzagen en hadden bovendien iets te vertellen.
Jacob was een man met grote flaporen en woonde in een huisje halverwege de zuidhelling, nog net in Polen. Hij had oren naar wat de wolken vertelden en dat was elke dag weer iets anders. Vandaag vertelden ze hem op weg te gaan naar Slowakije omdat daar een zekere Piet woonde, een wit hondje met een tedere blik en een goedmoedige blaf, dol op ontmoetingen met wie dan ook.
Eigenlijk had Jacob daar geen zin in. Hij had hier zijn tuintje, zijn vrienden, zijn schildersspullen en nog veel meer wat hem nuttig bezighield. Maar hij wist ook dat wat in de lucht zit altijd veel wijzer is dan hijzelf en de ervaring leerde hem dat hij kon vertrouwen op die wind van boven ofwel de stem van de wolken.
Welgemoed maar ook weemoedig zei hij de volgende dag adieu tegen zijn spullen, zijn vrienden, zijn huisje en beklom de weg die hem ingegeven werd door de wolken, wetende dat hij ergens aan de andere kant van Tatra een hondje zou ontmoeten dat luistert naar de naam Piet.
En zo besteeg hij de volgende dag en de dagen erna de bergen, die hem overweldigen door hun schoonheid die hand in hand ging met de moeilijkheidsgraad van de klim.
De verkoelende wolken die hem deze weg deden betreden waren vaak opgelost door de hete zon. Het was immers zomer, hartje zomer zelfs en in midden Europa kan de zon dan onbarmhartig zijn. Maar Jacob was een sterke man en wist van doorzetten om zijn doel te bereiken. Een doel dat hij zelf niet eens kende, maar dat gewoon ergens in de lucht zat.
Hij genoot van de geheime siddering der bomen, van de verrassende vogels, van de paddenstoelen en had contact met de kabouters die in de bossen van Tatra woonden, want hij verstond hun taal. Hij zong liedjes voor hen en dat maakte hen blij. Ja, zijn reis was een sprookje.
Hoe de ontmoeting met Pietje en de daaruit voortvloeiende ontwikkelingen waren dat hoor je een volgend keer weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten