Daar moet ik nog helemaal naar toe...

Ja, voor mij is het leven een sprookje. Zoals ik nu door die Alpen heen fiets alleen al, nu rond de twaalfhonderd meter.
Het was net wel hard werken even, een langdurige klim met onweersdreiging voor me. 
Een moeilijk moment was toen ik na uren klimmen ergens bovenaan een kerkje zag in de wetenschap van "Daar moet ik nog helemaal naar toe". Maar uiteindelijk kwam ik toch bij het kerkje.

Op koffie moest ik nog even wachten want alle drie de zaakjes in het dorp waren dicht of te koop.